donderdag 26 februari 2009

Popcirkus

Zweden heeft een levendige muziekscene. Ik durf de stelling wel aan dat Zweden de meeste bandjes hebben per hoofd van de bevolking. Ik heb me er niet in verdiept, maar begrijp het Zweedse systeem inmiddels goed genoeg om te gokken dat je als kunstenaar/artiest in Zweden gewoon een fatsoenlijk inkomen van de staat krijgt. Dat zou de hoeveelheid verklaren. Of misschien zit ik er helemaal naast en is het gewoon een heel muzikaal volkje.

Ik woon alweer een maand of drie (!!) in Stockholm maar had nog niet de tijd gevonden om al die honderden coole bandjes uit te checken. Het Nederlandse bezoek had echter zijn zinnen gezet op een avond uit dus wij togen gister naar Debaser in het centrum van het hippe Södermalm (denk Tivoli in Utrecht). Aldaar had men namelijk een muziekavond met maar liefst drie Zweedse bandjes. Eigenlijk was het de opname van het Zweedse TopPop: Popcirkus. Alles werd dus ook nog eens live uitgezonden op Zweden 2. En is volledig terug te kijken op de website. Voor de liefhebbers: o.a. na 36.35 ben ik zelfs frontaal in beeld!

En wat ik nou ontzettend leuk vind: je moest de mannelijke bandleden nu eens met een vergrootglas zoeken! Een avond met enkel hippe jonge vrouwen die best puike pop- en rockmuziek voorbrachten.

maandag 23 februari 2009

Dalarna


Terug van een tweede week vakantie in winters Zweden. Trefwoorden (lopen/ploegen door) sneeuw, dennenbossen, sneeuw, skiën, sneeuw en wederom hondensleeën. Ditmaal waren vriend en ik met zijn familie in Dalarna in het westen van Zweden tegen de Noorse grens. Een nogal traditioneel Zweeds stuk Zweden. Hier komen bijvoorbeeld de wereldberoemde Dalapaarden vandaan. Veel (lage) bergen, veel water, eindeloze naaldbossen. Het was mooi, het was leuk, het was gezellig. Maar ook fijn om nu weer thuis te zijn en gewoon weer aan de studie te gaan.

vrijdag 13 februari 2009

Nina


Eindelijk, het is zover! De Grote GroenLinks Liefdedag. Aan de hoeveelheid reclame te zien is het in Zweden een behoorlijk ingeburgerde en populaire feestdag: Alla hjärtans dag. Ik heb bijzonder weinig met Valentijnsdag. Maar dit jaar keek ik er toch een beetje naar uit vanwege de uitnodiging van Arnoud op de Planeet om deze dag je liefde te verklaren aan een GroenLinkse blogger. Voor mij een moment om uit de doeken te doen wie ik zoal begluur via de Planeet. Ik link hierna bij iedereen naar een specifiek oud blogbericht waar ik om moest lachen, wat een interessante discussie teweeg bracht of waarvan ik vind dat iedereen het gelezen zou moeten hebben. Maar schroom niet om de rest van het blog ook aan een nieuwsgierige blik te onderwerpen.

Ik heb er een gewoonte van gemaakt om mijn oude collega's en partijgenoten uit Amsterdam te volgen via hun blogs. Natuurlijk lees ik Judith Sargentini en Evelien van Roemburg. Dat is geen geheim. Beide vermakelijke en goed geschreven blogs. Maar ik hou ook in de gaten wat Margreet de Boer, Astrid Kuiper, Jan de Laat, Harmen Binnema en Saranna Maureau uitspoken.

Tot zo ver niks opzienbarends. Maar er is een ander blog dat ik ook regelmatig lees sinds ik de Planeet volg. En dat is eigenlijk veel leuker, want ik ken de schrijfster helemaal niet. En het gaat niet eens over GroenLinks. Maar wat een leuk en vooral mooi blog. Mijn advies voor deze Valentijnsdag: check Nina van de Goor eens wat vaker. Prachtige plaatjes. Kijk maar hier of hier of hier. Als ik talent had voor binnenhuisarchitectuur zou mijn huis er ook zo uit zien... En had ik al gezegd dat ik gek ben op servies?

Plaatjes


Een dag thuis om uit te pakken, te wassen en weer in te pakken. Morgen namelijk alweer op vakantie, ditmaal naar Fulufjället in het westen in Dalarna met ouders en broer van het vriendje. De hoeveelheid tijd die ik gister had viel een beetje tegen want eerst had mijn trein 3 uur vertraging en toen was ik nog 4 uur bezig om met verscheidene bussen de kat weer op te halen van het pension. Er zijn toch weinig zaken waar je zo gaar van wordt als een hele dag openbaar vervoer...

Vandaag dus alles op orde brengen om morgen weer weg te kunnen, maar eerst nog wat foto's om na te genieten... Want mooi was het in Lapland en ik wil zeker in de zomer nog eens terug want dan moet het weer heel anders zijn.

Bij het ijshotel in Jukkasjärvi:


Het vriendje doet een eskimo na:

dinsdag 10 februari 2009

Toerist

Dus je bent op vakantie in Noord-Zweden en je hebt je al drie dagen uitgesloofd; gelanglaufd (dat blijk ik echt niet te kunnen dus dat werd lopen met mijn skies onder de arm), gehondensleed (gaaf! Ook veel gevallen, maar wat was het gaaf!), geskied (jezus, wat zijn skies onhandig en wat zijn die pistes stijl en eng). Je hebt dus spierpijn en je bent eigenlijk best wel moe. Maar de hele dag in je hostel zitten is geen aantrekkelijk vooruitzicht. Dus je verzint een minder inspannende activiteit; een bezoekje aan de ijzerertsmijn van Kiruna. Want dat is hoe die Zweden hun geld verdienen in het noorden als ze geen rendieren houden. Dus nog behoorlijk cultureel-historisch verantwoord ook.

De bus waarmee je met de andere buitenlanders naar de groeve wordt gereden was de eerste hint, de totaal onnodige gele helmen de tweede: je bevindt je in een toeristenattractie! En dat was niet zo erg geweest als die andere toeristen zich niet zo vreselijk irritant gedroegen. Letterlijk overal moeten foto's van gemaakt worden. De inktzwarte mijngang waar de bus doorheen rijdt, alle tableaus met informatie in het museum, de hele 15 minuten durende informatiefilm wordt opgenomen met de mobiele telefoon. En ze moeten ook de hele tijd met iets op de foto; met de mijngereedschappen, met de paspop die een mijnwerker voorstelt. Wat doen die mensen met al die vreselijk oninteressante foto's als ze thuiskomen?! Zijn er familieleden of collega's die ze daadwerkelijk alle 1000 bekijken met de vakantieganger? Worden ze uitgeprint en ingeplakt in honderden fotoalbums? Of verdwijnen ze op een harde schijf om nooit meer tevoorschijn te komen...

zondag 8 februari 2009

Abisko

-20 graden Celsius is erg koud. Maar het is hier prachtig. Kijk zelf maar.


donderdag 5 februari 2009

Lapland

Tot nu toe valt het een beetje tegen met de winter in Stockholm. Niet koud genoeg voor dikke lagen sneeuw en ijs, maar te koud om zonder handschoenen naar buiten te gaan. Vooral erg nat en donker. Dat is toch niet waar je voor naar Zweden verhuist...

Maar vanaf morgen ga ik ontdekken hoe winter in Scandinavië eruit kan zien. Ik vertrek voor een week naar het noordelijkste deel van het Zweden; Lapland (of Lappland op zijn Zweeds). Ik ben nog nooit op wintersport geweest. Ik heb voor zover ik me kan herinneren al mijn winters in Nederland doorgebracht. Ik heb nog nooit geskied of andere enge dingen op winterse hellingen gedaan. Ik verheug me vooral op sneeuw, bergen en hopelijk norrsken...

Het vriendje wist me echter te vertellen dat we momenteel in een zonneminimum zitten (tja, hij is tegenwoordig zonnefysicus, dus hij zal er wel verstand van hebben). Dat betekent dat de zon minder actief is en dus ook minder geladen deeltjes naar de aarde blaast. Aangezien die deeltjes het noorderlicht veroorzaken, is de kans op heftige verschijnselen in de lucht helaas wat minder groot. Ik ga er echter vanuit dat het er ook zonder het noorderlicht best wel mooi kan zijn.