We zijn weer in Nederland. Ik sluit dit blog hiermee voorlopig af. Ben even klaar met het ontdekken van Zweden. Ik laat het wel online staan, omdat ik denk dat het interessant kan zijn voor Nederlanders die van plan zijn naar Zweden te emigreren.
Gelukkig liggen er nieuwe avonturen in het verschiet! Als je op de hoogte wilt blijven van mijn belevenissen in West-Afrika de komende maanden raad ik je aan mijn nieuwe weblog in de gaten te houden: Trois mois en Afrique.
zondag 25 september 2011
dinsdag 13 september 2011
Afscheid
Nog twee nachtjes in ons huis, nog drie nachtjes in Zweden, en dan zijn we weer in Nederland.
Ik wil nu ook wel graag weg. Het hele proces van afscheid nemen was nogal lang, dus ik heb er een beetje genoeg van. We wisten al ongeveer een half jaar dat we terug zouden, dus ik heb afscheid nemen erg bewust kunnen beleven.
Wat ik het meest ga missen?
Behalve mijn collega's en nieuwe vrienden ga ik ook het land Zweden missen. De natuur die nooit ver weg is. Het uitzicht over de zee vanuit onze woonkamer. De gezellige, bijna naïeve kneuterigheid van de maatschappij. Dat iedereen erbij hoort. Zolang je de taal spreekt en meedoet met de Midzomer- en Kerstviering ben je één van hen. De sterke tradities en de hoogtijdagen ga ik ook missen; voor elke feestdag bestaat wel een voorgeschreven manier om het te vieren en een bijbehorend baksel.
Maar uiteindelijk wogen alle voordelen toch niet zwaar genoeg. Echt emigreren, voorgoed, was nooit de bedoeling. En het is ook nogal wat. Ik merk dat ik na drie jaar Zweden me al behoorlijk toerist voel in Nederland. Hoe langer je weg bent, hoe moeilijker het wordt om terug te keren. Ver van je vrienden en familie zitten is gewoon lastig. Maar wat uiteindelijk de doorslag gaf is toch dat het gewoon heel moeilijk is om echt te integreren. Wij hebben op de Zweedse arbeidsmarkt gewoon niet dezelfde kansen, connecties en uitgangspositie als de Zweden. Natuurlijk zouden we hier best carrières op kunnen bouwen, maar het is gewoon veel lastiger dan in Nederland.
Drie jaar in het buitenland wonen is een gaaf avontuur, emigreren is toch andere koek.
Ik wil nu ook wel graag weg. Het hele proces van afscheid nemen was nogal lang, dus ik heb er een beetje genoeg van. We wisten al ongeveer een half jaar dat we terug zouden, dus ik heb afscheid nemen erg bewust kunnen beleven.
Wat ik het meest ga missen?
Behalve mijn collega's en nieuwe vrienden ga ik ook het land Zweden missen. De natuur die nooit ver weg is. Het uitzicht over de zee vanuit onze woonkamer. De gezellige, bijna naïeve kneuterigheid van de maatschappij. Dat iedereen erbij hoort. Zolang je de taal spreekt en meedoet met de Midzomer- en Kerstviering ben je één van hen. De sterke tradities en de hoogtijdagen ga ik ook missen; voor elke feestdag bestaat wel een voorgeschreven manier om het te vieren en een bijbehorend baksel.
Maar uiteindelijk wogen alle voordelen toch niet zwaar genoeg. Echt emigreren, voorgoed, was nooit de bedoeling. En het is ook nogal wat. Ik merk dat ik na drie jaar Zweden me al behoorlijk toerist voel in Nederland. Hoe langer je weg bent, hoe moeilijker het wordt om terug te keren. Ver van je vrienden en familie zitten is gewoon lastig. Maar wat uiteindelijk de doorslag gaf is toch dat het gewoon heel moeilijk is om echt te integreren. Wij hebben op de Zweedse arbeidsmarkt gewoon niet dezelfde kansen, connecties en uitgangspositie als de Zweden. Natuurlijk zouden we hier best carrières op kunnen bouwen, maar het is gewoon veel lastiger dan in Nederland.
Drie jaar in het buitenland wonen is een gaaf avontuur, emigreren is toch andere koek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
