woensdag 26 mei 2010

Huwelijk

Foto: Paul Hansen

Nog drie weken en dan is het zo ver: de bruiloft van Victoria, kroonprinses van Zweden. Als ik haar was, was ik mijn eigen trouwerij nu al zó zat. Je kan de krant niet openslaan, de supermarkt inlopen of de radio aanzetten of het gaat weer over die vermaledijde bruiloft. Zo erg kan ik het me niet herinneren van toen Max en Alex trouwden...

Kennelijk was dit helemaal het sprookje waar het Zweedse volk op zat te wachten. En het is ook wel een beetje een mooi verhaal. Na 8 jaar mag prinses Victoria eindelijk trouwen met haar Daniel, de simpele volkse jongen uit Ockelbo (lees: Lutjebroek). Bijna tien jaar geleden nam zij gymles in zijn sportschool en werd hij haar persoonlijke trainer. De rest is geschiedenis. Haar vader vond hem eerst wat te min, maar is inmiddels gezwicht, net als het Zweedse parlement, dus de bruiloft kan eindelijk gevierd worden.

Helaas maakte het paar gisteren bekend vast te houden aan hun wens dat de bruid naar het altaar gebracht zal worden door haar vader. Toen enkele maanden geleden bekend werd dat ze dit wilden, brak er een uitgebreide discussie los. De aartsbisschop mengde zich er zelfs in.

Het is namelijk niet alleen een erg Angelsaksische traditie, het zou ook indruisen tegen het principe van gelijkwaardigheid van man en vrouw. Volgens Zweeds gebruik lopen bruid en bruidegom samen naar het altaar om te benadrukken dat het hier gaat om twee zelfstandige mensen die dit uit vrije wil doen. In het übergeemancipeerde Zweden is het nogal merkwaardig de vrouw te reduceren tot een soort handelswaar dat van de ene man overgegeven wordt aan de ander. Wat voor signaal zendt het koningshuis daarmee uit?

Victoria hield doch voet bij stuk. Volgens mij is het een vrouw met een behoorlijk sterke wil. Ze had duidelijk bedacht dat het zo moest gaan. En niet anders. Ook wel weer heel geemancipeerd eigenlijk...

vrijdag 14 mei 2010

Coalitie

Afgelopen weekend pleitte Alexander Pechtold ervoor al vóór de verkiezingen duidelijkheid te scheppen over gewenste coalities. Een interessant pleidooi, dat natuurlijk helemaal past in de transparantie-vertrouwen-en-weg-met-de-achterkamertjes-trend van het post-Fortuijn tijdperk.

Job Cohen deed al eerder een aanzet door zijn voorkeur uit te spreken voor een progressieve coalitie. Hij noemde dan wel geen namen, maar het was al veel meer dan zijn voorganger Wouter Bos ooit waagde.

Door links én rechts wordt in elk geval al hevig gespeculeerd. Niet zo gek natuurlijk, want de formatie wordt sowieso problematisch aangezien er maar weinig logische meerderheden te vormen zijn.

In Zweden, waar deze zomer ook Kamerverkiezingen gehouden worden, hebben de partijen niet alleen hun voorkeur uitgesproken, ze hebben ook vast twee mogelijke coalities gevormdom uit te kiezen. De huidige regering, bestaande uit alle rechtse partijen, heeft aangegeven graag verder te willen en voert campagne onder de naam "De Alliantie". Ze hebben zelfs een eigen website en logo (hevig bekritiseerd aangezien het ontwerp gejat zou zijn van het logo van televisiezender Animal Planet).

Ook de rood-groene oppositie heeft de krachten gebundeld tijdens de verkiezingscampagne en alvast een coalitieakkoord gesloten. Inclusief eigen blog natuurlijk.

Ik vind het wel interessant. Er is een soort middenroute (derde weg zo u wilt. Om in Zweedse termen te blijven...) gevonden tussen het anglosaksische twee-partijensysteem en het continentale coalitiesysteem. Je kan dus duidelijk kiezen voor een regering maar binnen die keus toch nog differentieren welke accenten je wilt doordat er meerdere partijen zijn. Dus: ik wil rood-groen, maar liever wat meer groen dan rood. Of: ik wil rechts, maar dan wat extra liberaal. Kennelijk denken beide blokken, en ook de grote middenpartijen, te winnen bij deze polarisatie die men in Nederland nog niet echt aandurft.

Het is trouwens ook een interessante manier om extreem-rechts buitenspel te zetten, want de Sverigedemokraterna hebben natuurlijk geen plekje weten te bemachtigen in een van beide coalities.

zondag 2 mei 2010

Lente

Zulk mooi weer is het vandaag in midden-Zweden:

Het buiten wonen bevalt steeds beter. Op een dag als vandaag (blauwe lucht, stralende zon en een veelbelovende 11 graden Celsius) begrijp ik ineens weer wat ons zo aantrekkelijk aan dit plekje leek vóór de dikke pakken sneeuw van deze winter.

Onze stadskat geniet met volle teugen. Klimt bomen, rent ons erf op en neer, vecht met de buurkatten en -honden en heeft al twee muizen gevangen (!).

Het uit Nederland overgekomen bezoek nam vanochtend zelfs een frisse duik in de Oostzee.
Respect, want 11 graden is toch niet echt een temeperatuur om bij te gaan baden, bovendien waait het stevig en moet het water echt ijskoud zijn aangezien er hier 3 weken geleden nog ijs lag...