Femke

Verkiezingsposter 2003

Het is al vaak gezegd de afgelopen dagen, maar ook ik ga Femke Halsema ontzettend missen in de Nederlandse politiek. Oprecht, onderbouwd, sympathiek en met humor. Er zijn helaas niet veel politici die het allemaal hebben.

Ergens halverwege de jaren '00 herinner ik me dat ik het helemaal met Femke gehad had. Ze denderde wat al teveel voor de troepen uit en vergat haar partij ook mee te nemen. Maar de laatste jaren, vooral ook sinds de opkomst van Wilders, was ik weer fan. Ze groeide steeds meer in haar rol en was een veradmening in debatten in de Kamer en erbuiten. Scherp maar altijd met humor en vooral ook met veel autoriteit omdat ze altijd wist waar ze het over had.

Lees ook het mooie artikel van Brechtje dat vandaag in Trouw verscheen.

Terrorisme

Wat mij betreft had Zweden al behoorlijk zijn onschuld verloren toen de extreemrechtse Sverigedemokrater in het parlement gekozen werden dit jaar, maar nu hoort het land er echt bij. Een heuse terroristische aanslag midden in het centrum van Stockholm! Gelukkig zonder dodelijke slachtoffers, maar toch.

Afgelopen zaterdag op twee plekken op Drottninggatan (de Kalverstraat van Stockholm) die natuurlijk vol was met winkelend publiek voor de kerstdagen. Eerst ontplofte een auto en een kleine 10 minuten later blies een man zichzelf op vier straten verder. Voor de explosies ontving de Zweedse veiligheidsdienst een e-mail van de man waarin hij onder andere zijn ongenoegen uitte over de Zweedse troepen in Afghanistan en over de islamkristische tekeningen van kunstenaar Lars Vilks.

De 28-jarige zelfmoordenaar is afkomstig uit Irak en in 1992 als vluchteling naar Zweden gekomen. Hij heeft later in Engeland gestudeerd en bleef daar wonen met vrouw en kinderen.

Minister-president Fredrik Reinfeldt probeert de rust te bewaren en de bekende boel bij elkaar te houden. Op zich goed, maar hij komt bijzonder nerveus over. Hij wilde bijvoorbeeld allerlei gegevens die allang bekend waren niet bevestigen. Het werd allemaal niet beter doordat de minister van Buitenlandse Zaken, Carl Bildt, al rond middernacht op zaterdag Twitterde dat het een terroristische aanslag was terwijl de Zweedse regering daar officieel nog helemaal niet van op de hoogte was.

Aangezien de aanslag bij mijn weten niet opgeeist is door Al Qaida of een andere enge splintergroepering mogen we er gelukkig wel een beetje van uitgaan dat het een eenling was. De vraag is nu wat voor reacties dit op gaat roepen in de Zweedse samenleving. De Sverigedemokraterna likken hun vingers er in elk geval bij af. Koren op hun molen.

Lussekatter

Morgen viert Zweden Lucia met kaarsjes, gezang, warme wijn en saffraanbroodjes. Ik red het dit jaar niet om ze te bakken, ik heb namelijk vandaag al een ander bakproject (deel twee van mijn Christmaspudding), maar ik kan de Zweedse Lussekatter van harte aanbevelen. Lekkere zoete broodjes met saffraan, makkelijk te maken met een fantastisch soepel deeg (vanwege veel boter en room). Het recept dat ik vorig jaar gebruikte (in het Engels met mooie foto's) vind je hier.

Voor Zweden is saffraan dé smaak die de hele decembermaand symboliseert. Het duikt dan ook ineens in allerlei producten op. Natuurlijk in veel zoete baksels als koekjes, muffins en zoete broodjes, maar ik heb bijvoorbeeld ook al "saffraanpasta met rivierkreeftjes" op een menu zien staan.

In Nederland maken we bij mijn weet eigenlijk helemaal niets met saffraan erin. Het wordt soms gebruikt als kleurstof in oosterse, vooral Iraanse gerechten, maar daar zitten meestal zoveel specerijen in, dat de subtiele smaak van saffraan volledig verloren gaat. Maar in deze broodjes komt de smaak heel goed uit. Het enige probleem is dat de broodjes nogal snel uitdrogen, dus bakken vlak voor je ze op wilt eten.

WikiLeaks

Terwijl de servers van WikiLeaks aangevallen en lamgelegd worden en Julian Assange dreigt alle documenten onmiddellijk openbaar te maken als hij gearresteerd wordt, stuurt de Zweedse openbare aanklager arrestatiebevelen voor de woordvoerder van de veelbesproken site de wereld rond. Het Zweedse hof heeft nu het internationale arrestatiebevel bekrachtigt en de Britse overheid kan nu tot aanhouding overgaan.

Assange wordt in Zweden gezocht op verdenking van o.a. verkrachting. Assange roept dat dit onzin is en dat de Amerikaanse overheid hem zwart probeert te maken. Ik kan niet geloven dat het Zweedse rechtsysteem zich willens en wetens zou lenen voor een politiek proces. Aan de andere kant kan ik me bijna niet voorstellen dat een opsporingsbericht via Interpol standaard is in een verkrachtingszaak. Hoewel de Zweden misdaden tegen vrouwen en verkrachting in het bijzonder natuurlijk wel zeer serieus nemen...

De vrouw in kwestie kan natuurlijk door de CIA ingehuurd zijn om Assange zwart te maken, maar ergens ben ik toch niet geneigd in komplottheorieën te geloven. Vooral als er inlichtingendiensten mee te maken hebben, want dan klinkt het al gauw als of je in een tweede rangs Bondfilm zit.

Schuldig of onschuldig, Assange moet zich gewoon aangeven in Zweden. Als hij blijft vluchten is hij bij voorbaat schuldig voor de publieke opinie. En als we het Zweedse rechtsysteem niet meer kunnen vertrouwen, waar moeten we dan nog heen met de wereld?

Advent

Afgelopen zondag was de eerste advent, het startschot voor de Zweden om helemaal los te gaan op gezellige lichtjes en kerstversiering. Ik ben daar helemaal voor.

In Nederland ben ik zo'n typische puristische snob die elke vorm van kerst vóór 5 december verkettert, maar hier kan het me niet vroeg genoeg beginnen. Het is zó dónker en bovendien koud en vies buiten, dat er niets anders op zit dan binnen heerlijk kitscherig te klooien met lichtjes, kaarsjes, glitters, dennennaalden, warme wijn en zoetigheid.

Ook ik heb zondag dan ook braaf mijn tas met kerstspullen tevoorschijn gehaald. Geen kerstboom, want we zijn niet eens thuis met kerst, maar wel mijn Zweedse adventsterren. Nadat ik die geïnstalleerd heb, heb ik bovendien een on-Zweedse maar niet minder gave Engelse Christmas pudding gemaakt, volgens het recept voor Ultimate Christmas Pudding van Nigella, dat ik helaas niet op het internet vind.

Laat de feestdagen maar komen...

Mobiel

Van de website van T-Mobile: "Je prepaidbeltegoed is onbeperkt houdbaar, behalve als je zes maanden achter elkaar niet belt, je tegoed niet opwaardeert, niet mobiel internet of geen sms’jes verstuurt."

Een week geleden nog had ik mijn Nederlandse sim-kaart gebruikt bij het internetbankieren. Mijn vriend zei toen nog zoiets als "is het niet zo dat je sim-kaart na een half jaar niet gebruiken verloopt?". Ik dacht toen, ja dat is wel zo, maar ik was minder dan een half jaar geleden nog in Nederland, en toen heb ik hem gebruikt. Dus niks aan de hand.

Had ik toen maar iets meer dan twee seconden aan deze gedachtegang besteed. Dan had ik uit kunnen rekenen dat ik precies een half jaar geleden voor het laatst in Nederland was en belde of smste met mijn Nederlandse sim-kaart.

Want afgelopen woensdag stopte ik dat kleine friemelkaartje weer in mijn telefoon en toen zei hij ineens alleen nog maar dit: "SIM card registration failed". Na nog drie pogingen om leven in het stuk elektronica te krijgen drong langzaam de gruwelijke waarheid bij me door: mijn sim-kaart was gedeactiveerd. Ik ben mijn Nederlandse telefoonnummer, dat ik al sinds mensenheugenis heb, kwijt en krijg het nooit meer terug.

Godverdegodver! Hoe kon ik zo dom zijn! En wat zijn dat eigenlijk voor idiote regels? Hoe zo onbeperkt houdbaar behalve als? Ik heb hem toch gebruikt! Ik ontvang er toch sms-jes mee! Waarom telt dat niet?

Ik ben dus boos en ik baal als een stekker en ik haat T-Mobile. En ik kan niet meer bij mijn Nederlandse geld. Ook al zo lekker handig... Hoe boos? Nou zo boos ongeveer.

Arbeid

Tot mijn grote vreugde heb ik nog steeds werk! Mijn derde (!) contract alweer, sleepte ik afgelopen week in de wacht. Artsen Zonder Grenzen Zweden wil graag dat ik in elk geval tot en met augustus volgend jaar blijf. De reden voor het abnormaal hoge aantal van drie contracten in 1,5 jaar is zeer Zweeds.

Ik ben namelijk aangenomen op een vikariat. Een zeer gebruikelijke contractvorm waarbij ik een vaste werknemer vervang. Mijn collega Hannes ging een jaar geleden studeren en vroeg daarom tjänstledighed (onbetaald verlof) aan. Werknemers met een vast contract hebben volgens de Zweedse wet recht op onbetaald verlof mits ze aan bepaalde voorwaarden voldoen. De gebruikelijkste vormen van tjänstledighet zijn ouderschapsverlof en studieverlof. Dat betekent voor Hannes dat hij maximaal vier jaar mag studeren (of de studie nu relevant is voor het werk of niet) en tijdens die vier jaar op elk gewenst moment zijn oude baan weer op mag eisen.

Na negen maanden verlof kwam Hannes terug (de studie was toch niet wat hij er van gedacht had). Ik mocht toen op een tijdelijk contract blijven (wegens grote achterstanden op de afdeling). Vanaf januari verdwijnt Hannes echter weer (hij heeft een nieuwe studie gevonden) en krijg ik dus weer een nieuw vikariat voor acht maanden.

Deze contractvorm gaf voor mij de Nederlandse insiders/outsiders problematiek geheel nieuwe betekenis. Werknemers met een vast contract hebben in Zweden zoveel rechten, kunnen praktisch niet ontslagen worden. Alle anderen hebben niets. Ik kan er op elk moment uitgegooid worden. Een van de gevolgen is grote inflexibiliteit op de arbeidsmarkt. De werkeloosheid onder jongeren en migranten is torenhoog en ik schat zo in dat de jongeren en migranten die wel werken een groot deel van de tijdelijke contracten invullen.

Het klinkt heel sociaal, veel zekerheid en rechten voor werknemers. Maar het is zekerheid voor de haves, die betaald wordt met onzekerheid voor de have-nots. Aan de andere kant zijn de Zweden nog wel behoorlijk fatsoenlijk met het uitdelen van vaste contracten. Is het in Nederland in sommige branches zowat onmogelijk om nog een vast contract te krijgen, in Zweden is een vaste aanstelling nog steeds de norm. Als je een gewone, niet vikariat positie krijgt en men is na een aantal maanden tevreden over je, dan is het normaal dat je een vast contract krijgt.

Design

Holger.Ellgaard

Sinds ik vijf jaar geleden een paar colleges Deens design volgde in Odense stond hij op mijn verlanglijst; de PH5. Dé Scandinavische keukentafellamp bij uitstek. In de jaren '50 ontworpen door de Deense ontwerper Poul Henningsen.

Het idee is dat de lamp een warm, helder licht geeft op de tafel en tegelijkertijd de omgeving verlicht. Een blauw en een rood vlak aan de binnenkant van de lamp geven het witte licht meer kleur en de verschillende platen van de lamp zorgen ervoor dat je nergens direct in de lichtbron kan kijken, maar dat er zowel een directe lichtstraal naar beneden gaat, als een diffuus licht de rest van de kamer in. Ik val wel voor zo'n verhaal. Bovendien is hij jaren '50 én Scandinavisch, genoeg bijvoeglijk naamwoorden om mijn hebzuchtige kant te doen ontwaken.

Het prijskaartje heeft me echter al die jaren af weten te schrikken. Gelukkig schoten mijn ouders te hulp en kreeg ik hem vorige week voor mijn verjaardag. Ik zit er nog elke dag verrukt naar te kijken. Een echte PH5! Boven mijn keukentafel!

Winter

22 oktober, de eerste sneeuw doet Stockholm aan. Gelijk een fatsoenlijke bui ook. Het blijft zelfs liggen. De herinneringen aan afgelopen winter (de strengste in 20 jaar) zweefden de laatste tijd steeds nadrukkelijker naar de oppervlakte, maar nu kan ik ze echt niet meer negeren.

Ik moet mezelf er weer steeds vaker aan herinneren dat dit het mooiste plekje is waar ik ooit zal wonen. En dat het het daarom allemaal waard is; de lange reistijd, de slechte openbaar vervoer verbindingen, het gebrek aan waterleiding en riolering, het sneeuwruimen.

Dit weekend ga ik eens fatsoenlijke winter voorbereidingen treffen. Handschoenen en muts te voorschijn halen, mijn warme lange wollen onderbroeken opgraven uit een la, checken hoe vol onze septic tank is (dit jaar wil ik hem legen vóór er een meter sneeuw ligt), afhankelijk van de weerberichten voor de komende tijd ook misschien maar vast de winterbanden onder de auto zetten. Een gewaarschuwd eekhoorntje telt voor twee en ik heb vorig jaar bergen ervaring opgedaan. Verwacht het ergste, dan kan het alleen maar meevallen, is mijn motto voor deze winter.

En hij moet op de fiets naar het station vandaag omdat ik 's ochtends vrij ben...

Broeden

Genoeg om over te schrijven zou je denken. Vorige week veegde het Nederlands elftal Zweden van de mat met 4-1 ondanks (of misschien dankzij) de Zweedse overmoed voor de wedstrijd. Geert Wilders wil dat de in Göteborg geboren staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner afstand doet van haar Zweedse nationaliteit. Er waren kortom wel wat Nederlands-Zweedse links te leggen binnen mijn interessesfeer.

Maar beide akkefietjes voelen niet heel actueel meer en van het weekend was ik te druk. Er moest een verjaardag gevierd worden (de mijne) en er moesten ouders geëntertaind worden.

Ik broed op een nieuw stukje en wens iedereen ondertussen een heerlijke herfstweek.

Regering

Na één ultralange en één ultrakorte formatie presenteerden zowel Nederland als Zweden afgelopen week hun nieuwe rechtse minderheidskabinet. Vinden we in Nederland dat daar gedoogakkoorden bij gesloten moeten worden, in Zweden gokt men er gewoon op dat het allemaal wel wat los zal lopen. Premier Reinfeldt heeft zich niet van te voren verzekerd van parlementaire meerderheden voor zijn beleid, maar gaat gewoon tijdens de rit onderhandelen. In Zweden zijn minderheidsregeringen de gewoonste zaak van de wereld. In de praktijk krijgen de grote partijen meestal toch wel wat ze willen. Een hele andere parlementaire cultuur.

Ondertussen probeert de vers geïnstalleerde Rijksdag zich aan te passen aan de nieuwe partij in hun midden, de extreem-rechtse Sverigedemokraten (SD). En dat gaat nogal spastisch. Afgelopen week werd bijvoorbeeld de nieuwe Kamervoorzitter gekozen. De Sociaaldemokratische kandidaat trok zich voor de verkiezing al terug omdat hij niet het risico wilde lopen met steun van de SD gekozen te worden. Ergo kreeg de grote rechtse middenpartij, Moderaterna, het Kamervoorzitterschap op een presenteerblaadje aangeboden. Wat mij betreft een beetje té principieel gespeeld door de Sociaaldemokraten.

Als de linkse oppositie voortaan uit principe nooit meer een besluit wil nemen met steun van de SD, dan moeten ze dus altijd de rechtse minderheidsregering steunen. Dan verkoop je je huid wel heel goedkoop. Het is tenslotte een minderheidsregering en voor je steun moet je dus wel wat terug kunnen krijgen.

De SD veroorzaakte nog een relletje deze week. Tijdens de mis die bisschop Eva Brunne hield voor het nieuwe parlement en de nieuwe regering (geheel volgens traditie, met de koning present), stormde de gehele SD-fractie de kerk uit toen de bisschop begon te prediken over gelijkheid en antiracisme. Ik vond het een behoorlijk Wilderiaanse actie en was weinig verbaasd. Wat me des te meer verbaasde waren de foto's bij de krantenartikelen. Jimmie Åkesson, partijleider voor SD, was namelijk in klederdracht (!!) naar de mis gekomen. SD is toch duidelijk meer een traditioneel nationalistische partij dan de PVV. Ik kan me niet voorstellen welke kiezers ze hiermee denken te behagen, behalve misschien hele enge Blut und Boden neonazi's.

Herfst

Herfstpoes

Hoera! Het is weer herfst! Voor veel Zweden een wat trieste constatering. Het wordt namelijk weer kouder en vooral donkerder. Maar de herfst heeft ook een positief randje. Het najaar is namelijk ook dé tijd om erop uit te trekken en paddenstoelen te verzamelen. Een nationale hobby in Zweden. Cantharellen en trechtercantharellen zijn favoriet.

Ik was nogal verbaasd over de cultuur van uit de natuur eten. Allerhande bessen plukken in het wild, is bijvoorbeeld ook een liefhebberij. Vissen, en in mindere mate jagen, zijn ook veel beoefende activiteiten. Voor de Hollandse stadsbewoner toch een beetje gek, maar het past wel heel erg in de West-Europese trend van ecologie en vooral lokaalgeproduceerd.

Vorig weekend ben ik, om me eens antropologisch wat meer in het fenomeen te verdiepen, met de lokale natuurvriendenvereninging het nabije bos ingegaan om paddenstoelen te verzamelen. Een erg Zweedse ervaring, kan ik u vertellen. En het waren niet eens alleen maar bejaarden die meeliepen. In Zweden is paddenstoelen plukken blijkbaar echt iets voor alle leeftijden.

Maar liefs vijf verschillende eetbare paddestoelen kan ik nu herkennen! Beetje jammer alleen dat de heerlijke cantharellen zo populair zijn dat ze in Stockholm en omgeving nauwelijks meer in het bos te vinden zijn. Daar moet je dus alsnog voor naar de supermarkt.

Zelfgeplukte Zwarte Trompet

Schaamte

Zweden is vanochtend wakker geworden met een kater. De extreem-rechtse Sverigedemokraterna (SD) hebben genoeg stemmen gehaald om over de kiesdrempel van 4% heen te kunnen stappen en komen in het parlement.

De centrum-rechtse regering heeft net niet genoeg stemmen gehaald voor een eigen meerderheid. Het wordt dus nog een interessante formatie. Minister-president Reinfeldt heeft gezegd niet met SD te gaan praten en heeft voorkeur voor samenwerking met Miljöpartiet. Miljöpartiets gewenste rood-groene coalitie heeft echter geen kans om te regeren, dus die partij heeft weinig zin om met Reinfeldt te praten. Een gesprek zal er echter toch wel van komen de komende dagen, er is niet echt een andere optie voor een majoriteitsregering.


De Zweden zijn ondertussen geschokt en verdrietig over de winst van SD. Schaamte en onbegrip overheersen onder mijn collega's. Anderen die zich schamen houden momenteel een spontane demonstratie bij het parlementsgebouw.

Gestemd

Ik heb mijn burgerplicht volbracht. Niet alleen Afghanistan mag naar de stembus dit weekend. Ook de Zweden houden verkiezingen. Ik heb gestemd voor mijn gemeente en de provincie. De landelijke verkiezingen zijn alleen weggelegd voor staatsburgers.

Ik vond het een mooie ervaring om eens verkiezingen in een ander land te mogen meemaken, en ook daadwerkelijk te mogen stemmen. Alles is ongeveer hetzelfde en toch is alles anders. Alleen al technisch. Ik had er nooit zo bij stilgestaan dat je zo'n verkiezing natuurlijk op heel veel verschillende manieren kunt vormgeven.

Zo vond ik het bijzonder dat ze hier alle verkiezingen op dezelfde dag houden (hoe werkt dat eigenlijk als een kabinet valt?). Ook interessant is dat je hier al drie weken van te voren kan stemmen. Van 1 tot 19 september kon je al overal in het land je stem uitbrengen, als je je oproepkaart en ID maar bij je had.

Nog een grappig detail: ze hebben hier niet één stembiljet. Alle partijen drukken hun eigen stembiljetten en je stopt alleen het biljet van de partij van je keuze in je eigen stemenvelop. Met of zonder kruisje voor een naam, want je hoeft hier niet op een persoon te stemmen, je mag ook gewoon op een partij stemmen.

De uitslag wordt spannend. Het lijkt er namelijk op dat geen van beide blokken een absolute meerderheid gaat halen. Er zijn namelijk ook nog drie partijen die buiten het bloksysteem vallen, die ook een paar procent meepikken. En wat gebeurt er dan? Gaat de Miljöparti het rechtse blok aan een meerderheid helpen, of de Folkparti het linkse blok? Of komen de extreem-rechtse Sverigedemokraterna in de rijksdag en gaan de rechtse partijen met hen regeren? Om acht uur sluiten de stembussen, eens zien of ze hier ook exitpolls hebben...

Platteland

Recent zag ik Bröllopsfotografen ("De huwelijksfotograaf"), een Zweedse film uit 2009, op tv. Het verhaal is niet groots en de moraal een beetje irritant, maar al met al toch een leuke film. Vooral vanwege de rake schildering van de botsing tussen Zweeds stad en platteland. Een eeuwig terugkomend thema in Zweedse cultuuruitingen.

Als de enige fabriek in het gat waar hoofdpersoon Robin woont moet sluiten, beproeft hij zijn geluk als huwelijksfotograaf in Stockholm. Hij wordt verliefd op een meisje uit hogere sociale klasse (överklass noemen ze dat simpelweg in Zweden) en probeert door assimilatie in de smaak te vallen bij haar vader zodat die de kunstfotografische ambities van de twee zal sponsoren. Uiteindelijk gaat de film natuurlijk over het trouw blijven van je roots en dat je je niet moet schamen voor je afkomst.

De kloof tussen stad en platteland is in Zweden groter dan in Nederland. De stad is ongeveer hetzelfde, maar het platteland is zoveel ruiger. In Nederland woont immers bijna iedereen in (kleine) steden.

Het biermerk Norrlands Guld ("het goud van Lapland") maakt al jaren gebruik van de tegenstelling stad-platteland in haar reclames. In dit laatste juweeltje worden Stockholmers met hun idiote hobby's weer eens flink op de hak genomen in een heerlijk "doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg"-verhaal.

Emancipatie

Toen ik vanochtend wakker lag te worden met de radio aan viel ik in een discussie over vrouwen en kunst en dat het niet alleen belangrijk is dat vrouwelijke kunstenaars meer ruimte krijgen op podia en in tentoonstellingsruimten, maar dat het ook belangrijk is dat er meer vrouwelijke recensenten komen. Want als er alleen maar witte mannen van middelbare leeftijd kritiek leveren op kunst in de media en zo helpen de mening van het publiek te vormen, krijgen al die vrouwelijke kunstenaars nog geen eerlijke kans.

Ik dacht: ja, dat is natuurlijk waar. En vervolgens dacht ik: wat is Zweden toch een übergeëmancipeerd land! Ze noemen zichzelf vaak världens mest jämställda land ('s werelds meest geëmancipeerde land) maar ze zijn zich er doorlopend zo van bewust dat ze er nog niet zijn. Ik denk dat dat het grootste verschil is met Nederland. In Nederland is feminisme een vies en vooral ouderwets woord geworden en vinden we eigenlijk dat we wel een beetje klaar zijn met vrouwenemancipatie.

In Zweden zijn ze verder, maar vinden ze dat ze nog niet ver genoeg zijn. Hebben we in Nederland een dierenpartij, hier doet het Feministiskt Initiativ mee aan de rijksdagverkiezingen. Hebben we in Nederland een Master Vrouwenstudies aan de universiteit, hier hebben alle opleidingen de plicht gender mee te nemen in het curriculum. Hebben we in Nederland steeds meer vrouwen op de arbeidsmarkt, werken ze hier allemaal fulltime.

Verkiezingsfilmpjes

Nog drie weken tot de verkiezingen in Zweden. Zowel de rijksdag, provincies als de gemeentes houden verkiezingen op 19 september. Het rechtse blok ligt op dit moment iets voor in de peilingen, maar het is spannend. Ik mag, als inwoner zonder staatsburgerschap, stemmen voor de gemeente en de provincie, maar zit nog steeds te wachten op mijn oproepkaart.

Gisteren maakte de grootste commerciële televisiezender, TV4, bekend dat ze het reclamefilmpje van de extreemrechtse Sverigedemokraterna (SD) toch niet gaan uitzenden. Het zou aanzetten tot haat tegen een bevolkingsgroep, en dat mag niet volgens de Zweedse reclamewetten. Sverigedemokraterna zijn natuurlijk furieus maar lachen in hun vuistje, want zo krijgen ze wel heel veel aandacht voor hun filmpje dat anders natuurlijk alleen om 11 uur 's ochtends door een handvol huisvrouwen bekeken zou worden.

Hier het gewraakte filmpje waarin een bejaarde vrouw met rollator moet racen tegen een aanal vrouwen in burka met kinderwagens. Boodschap: we hebben in dit land niet genoeg geld voor zowel bejaarden als immigranten.



Tja. Ik vind het niet echt aanzetten tot haat, maar misschien ben ik een beetje afgestompt wat dit betreft de laatste jaren. In Nederland zegt iedereen immers al jaren precies wat ie denkt en moet alles maar gezegd kunnen worden in naam van het Vrije Woord. Dit filmpje is eigenlijk net Wilders, die immers ook de kosten van immigratie wil berekenen, maar dan wat beschaafder. Goed afgekeken dus van SD.

Voor de vrolijkheid wil ik jullie het leuke filmpje van Miljöpartiet (MP) niet onthouden. Ik snap mensen die op extreem-rechts stemmen gewoon niet zo goed. Als je nou moet kiezen tussen het donkere, pessimistische wereldbeeld van SD of het vrolijke, positieve geluid van MP, dan weet je het toch wel? Je vangt toch meer vliegen met honing dan met azijn?

Millennium

Noomi Rapace als Lisbeth Salander

Eindelijk hoor ik er weer een beetje bij. Eindelijk kan ik weer een beetje meepraten. Ik heb tijdens mijn vakantie eindelijk deel 1 van Stieg Larssons Millennium-trilogie gelezen; Män som hatar kvinnor.

Een literair hoogstandje? Nee.
Wel heel Zweeds, spannend, maatschappijkritisch en met boeiende karakters en interessante achtergrondinformatie over bijvoorbeeld extreem-rechtse stromingen, geweld tegen vrouwen en economische journalistiek. Dus zeker lezen als je dat nog niet gedaan had.

Mocht je de boeken gaan lezen of al gelezen hebben, dan bevind je je in goed gezelschap; in 40 landen zijn meer dan 27 miljoen exemplaren van de Millenniumboeken verkocht. En als je al die pagina's niet trekt kun je altijd nog de films kijken.

Scandinavische thrillers zijn natuurlijk sowieso wereldberoemd en populair, maar Millennium heeft alle records gebroken. De boeken zijn misschien een beetje extra interessant doordat ze postuum gepubliceerd zijn. Larsson overleed in 2004 op 50-jarige leeftijd aan een hartaanval. Een leven van slecht eten en veel roken en drinken had zijn sporen achtergelaten. Na zijn dood zijn zijn vriendin en Larssons vader en broer in een dispuut geraakt om de erfenis. Stieg Larsson en zijn partner Eva Gabrielsson waren al 30 jaar samen maar niet getrouwd en dus ging de erfenis volgens het Zweedse recht naar zijn familie. Gabrielsson heeft uiteindelijk het appartement waarin ze woonden mogen behouden en heeft bovendien Stiegs laptop, met daarop het onaffe manuscript van boek nummer vier, in haar bezit.

Bovendien was Larsson sowieso een interessante en kleurrijke persoonlijkheid. Feminist, trotskist en anti-fascist zijn voorbeelden van labels die er op te plakken zijn. Wat mij zo aanspreekt in Larsson is misschien wel vooral zijn sterke gevoel voor rechtvaardigheid. Het druipt werkelijk van de pagina's, zonder ook maar een moment irritant te worden, omdat het zo oprecht is.

STF

STF Vandrarhem in Haväng, Skåne

Na aanleiding van de vakantie nog een tip voor wie op enig moment van plan is door Zweden te reizen: de hostels (vandrarhem) van STF, Svenska Turist Föreningen.

Deze Zweedse toeristenvereninging onderhoudt niet alleen een serie berghutten, maar ook een groot deel van de jeugdhostels in het land. Dat klinkt als backpackers, lawaai en viezigheid maar dat is in Zweden niet waar. Hostels zijn voor iedereen.

Na een week op mijn extra lichtgewicht Therm-a-Rest van 1,5 cm is het altijd weer een verademing om in een bed te mogen slapen. Daarnaast is de volledig ingerichte keuken voor ons altijd aanleiding om gigantische ovenschotels te gaan maken, iets waar we wel zin in hebben na dagen prakjes opwarmen op dat ene gaspitje.

Zelden sliep ik zo comfortabel, betaalbaar en authentiek. Enige nadeel: een of twee dagen van te voren boeken is 's zomers essentieel.

Pride

foto: Stockholm Pride

De hele afgelopen week was het Pride festival in Stockholm. Een waar volksfeest met seminars, workshops, tentoonstellingen, debatten, dans en muziek, een groot festivalterrein "Pride Park" en natuurlijk de parade door de stad als hoogtepunt gisteren. Iedereen doet mee, zelfs de bussen hebben regenboogvlaggetjes.

Voor mij was het een mooie gelegenheid om de landelijke Zweedse politici live in actie te zien. Afgelopen vrijdag werd er namelijk een lijsttrekkersdebat gehouden rond thema's die homo- en biseksuelen en transgenders bezig houden. Ook in Zweden is 2010 verkiezingsjaar en alle lijsttrekkers waren aanwezig. Behalve de Kristdemokraterna (vergelijkbaar met de Christenunie in Nederland).

Verbazingwekkend was eigenlijk vooral dat men het behoorlijk eens was. Het was geen debat met heftige tegenstellingen. Zo werd bijvoorbeeld Kamerbreed beloofd de nu nog verplichte sterilisatie bij een juridische geslachtsverandering af te schaffen. Het is nu nog zo dat je je moet laten steriliseren als je je geslacht laat veranderen in je paspoort. Het invriezen van zaad- of eicellen is eveneens verboden. Een nogal anachronistische maatregel waar toch vooral uit spreekt dat er iets goed mis is met transseksuelen en dat het voor de maatschappij beter zou zijn als ze zich niet voortplanten.

De rood-groene partijen hebben de afschaffing van de gedwongen sterilisatie al een tijd als actiepunt, maar nu blijkt de rechtse coalitie eveneens overstag. De grote afwezige, de Kristdemokraterna, lieten namelijk deze week weten dat hier met hen over te praten valt.

Ik ben misschien wat bevooroordeeld, maar op mij maakte vooral Maria Wetterstrand van Miljöpartiet indruk. Ze sprak met grote autoriteit en passie over alle onderwerpen die ter sprake kwamen. Ook Mona Sahlin, de leider van de sociaal-demokraten, deed het wat mij betreft goed in het debat. Sinds zij de leiding heeft binnen de Socialdemokraterna heeft de partij veel meer aandacht gekregen voor gayrights, iets wat onder haar wat ouderwetse en conservatievere voorganger Göran Persson allerminst vanzelfsprekend was.

Blij

Dat ben ik! Ik voel me behoorlijk goed de laatste weken. Vakantie, veel minder druk op mijn werk, heerlijk zomers weer; een mens heeft eigenlijk niet zoveel nodig om van ongelukkig en gestresst weer relaxed en gelukkig te worden.

En nog een beetje extra blij werd ik toen gisteren mijn pakje met Blije Sokken bezorgd werd. Heb je het nodig? Nee, natuurlijk. Word je er blij van? Ja, instant. Alleen even de website bekijken van dit gezellige Zweedse bedrijf met allemaal blije voeten is al goed voor je humeur.

Swedish Happy Socks dus.

Skåne II

Met mijn vakantie nu definitief achter de rug verdient Skåne wel een verslagje.

Qua landschap houdt dit deel van Zweden een beetje het midden tussen Denemarken en Zweden. Lieflijk heuvellandschap met af en toe serieuze bossen en stoere rotskusten. Verder vooral veel schattige stadjes en dorpjes. Precies wat ik nodig had na een half jaar te gestresst werken: beetje fietsen, beetje zwemmen, beetje dorpjes bezoeken, beetje kanoën, beetje wandelen. En vooral veel helemaal niks met een boek bij de tent.

Niet het meest spectaculaire deel van Zweden maar wel een hoge dichtheid van bezienswaardigheden; voorhistorische stenen en graven, kastelen uit alle tijden, mooie kusten en natuur, leuke stadjes om in rond te wandelen.

Erg fijn ook aan een vakantie in Zweden is het heerlijk gebrek aan toeristen. Het is gewoon niet zo druk. De meeste toeristen zijn bovendien Zweden en ik kan toeristen die op vakantie zijn in eigen land altijd een stuk beter in mijn nabijheid velen dan buitenlanders.

We kwamen met het idee veel te gaan fietsen. Skåne is (met Gotland) waarschijnlijk het meest geschikte deel van Zweden om te fietsen. De hoeveelheid fietspaden viel tegen, maar er waren op de meeste plekken genoeg rustige kleine wegen om te kunnen fietsen zonder al te veel last van gemotoriseerd verkeer. Al met al hebben we minder gefietst dan ik tevoren gedacht had, maar dat kwam misschien ook wel door onze belabberde conditie en de behoefte aan een relaxte vakantie zonder al te veel inspanning.

Persoonlijke Skåne top vijf (in willekeurige volgorde):
1. Fietsen door Österlen (Oost-Skåne)
2. Glimminge hus (oudste Middeleeuwse burcht van Zweden)
3. Ale stenar (grootste complete grafschip van Zweden)
4. Rotskusten bij Kullaberg (Noord-West Skåne)
5. Lund (erg schattig Universiteitsstadje)

Skåne

Zelden voelde een zomervakantie zo verdiend. Met lief, auto en fiets ben ik in Zuid-Zweden aangeland. Vorig jaar Lapland, nu Skåne. Golvend heuvellandschap met akkerbouw, bossen, zandstranden, kastelen en kleine steden als Malmö, Lund en Ystad. De stereotype inwoner is een onverstaanbare corpulente landbouwer. En inderdaad, het dialect is nauwelijks te verstaan, er is hier voor Zweedse begrippen veel landbouw en voedsel en delicatessen blijken een terugkerend thema.

We zijn net vier dagen onderweg, waarvan we twee in Kopenhagen doorbrachten, dus een doorwrocht oordeel over dit deel van Zweden kan ik nog niet geven. Behalve over het weer dan. Tussen de 20 en 25 graden en geen wolkje aan de lucht. Heerlijk fietsweer.

Svaneholms Slott, Skurup

Huwelijk

Foto: Paul Hansen

Nog drie weken en dan is het zo ver: de bruiloft van Victoria, kroonprinses van Zweden. Als ik haar was, was ik mijn eigen trouwerij nu al zó zat. Je kan de krant niet openslaan, de supermarkt inlopen of de radio aanzetten of het gaat weer over die vermaledijde bruiloft. Zo erg kan ik het me niet herinneren van toen Max en Alex trouwden...

Kennelijk was dit helemaal het sprookje waar het Zweedse volk op zat te wachten. En het is ook wel een beetje een mooi verhaal. Na 8 jaar mag prinses Victoria eindelijk trouwen met haar Daniel, de simpele volkse jongen uit Ockelbo (lees: Lutjebroek). Bijna tien jaar geleden nam zij gymles in zijn sportschool en werd hij haar persoonlijke trainer. De rest is geschiedenis. Haar vader vond hem eerst wat te min, maar is inmiddels gezwicht, net als het Zweedse parlement, dus de bruiloft kan eindelijk gevierd worden.

Helaas maakte het paar gisteren bekend vast te houden aan hun wens dat de bruid naar het altaar gebracht zal worden door haar vader. Toen enkele maanden geleden bekend werd dat ze dit wilden, brak er een uitgebreide discussie los. De aartsbisschop mengde zich er zelfs in.

Het is namelijk niet alleen een erg Angelsaksische traditie, het zou ook indruisen tegen het principe van gelijkwaardigheid van man en vrouw. Volgens Zweeds gebruik lopen bruid en bruidegom samen naar het altaar om te benadrukken dat het hier gaat om twee zelfstandige mensen die dit uit vrije wil doen. In het übergeemancipeerde Zweden is het nogal merkwaardig de vrouw te reduceren tot een soort handelswaar dat van de ene man overgegeven wordt aan de ander. Wat voor signaal zendt het koningshuis daarmee uit?

Victoria hield doch voet bij stuk. Volgens mij is het een vrouw met een behoorlijk sterke wil. Ze had duidelijk bedacht dat het zo moest gaan. En niet anders. Ook wel weer heel geemancipeerd eigenlijk...

Coalitie

Afgelopen weekend pleitte Alexander Pechtold ervoor al vóór de verkiezingen duidelijkheid te scheppen over gewenste coalities. Een interessant pleidooi, dat natuurlijk helemaal past in de transparantie-vertrouwen-en-weg-met-de-achterkamertjes-trend van het post-Fortuijn tijdperk.

Job Cohen deed al eerder een aanzet door zijn voorkeur uit te spreken voor een progressieve coalitie. Hij noemde dan wel geen namen, maar het was al veel meer dan zijn voorganger Wouter Bos ooit waagde.

Door links én rechts wordt in elk geval al hevig gespeculeerd. Niet zo gek natuurlijk, want de formatie wordt sowieso problematisch aangezien er maar weinig logische meerderheden te vormen zijn.

In Zweden, waar deze zomer ook Kamerverkiezingen gehouden worden, hebben de partijen niet alleen hun voorkeur uitgesproken, ze hebben ook vast twee mogelijke coalities gevormdom uit te kiezen. De huidige regering, bestaande uit alle rechtse partijen, heeft aangegeven graag verder te willen en voert campagne onder de naam "De Alliantie". Ze hebben zelfs een eigen website en logo (hevig bekritiseerd aangezien het ontwerp gejat zou zijn van het logo van televisiezender Animal Planet).

Ook de rood-groene oppositie heeft de krachten gebundeld tijdens de verkiezingscampagne en alvast een coalitieakkoord gesloten. Inclusief eigen blog natuurlijk.

Ik vind het wel interessant. Er is een soort middenroute (derde weg zo u wilt. Om in Zweedse termen te blijven...) gevonden tussen het anglosaksische twee-partijensysteem en het continentale coalitiesysteem. Je kan dus duidelijk kiezen voor een regering maar binnen die keus toch nog differentieren welke accenten je wilt doordat er meerdere partijen zijn. Dus: ik wil rood-groen, maar liever wat meer groen dan rood. Of: ik wil rechts, maar dan wat extra liberaal. Kennelijk denken beide blokken, en ook de grote middenpartijen, te winnen bij deze polarisatie die men in Nederland nog niet echt aandurft.

Het is trouwens ook een interessante manier om extreem-rechts buitenspel te zetten, want de Sverigedemokraterna hebben natuurlijk geen plekje weten te bemachtigen in een van beide coalities.

Lente

Zulk mooi weer is het vandaag in midden-Zweden:

Het buiten wonen bevalt steeds beter. Op een dag als vandaag (blauwe lucht, stralende zon en een veelbelovende 11 graden Celsius) begrijp ik ineens weer wat ons zo aantrekkelijk aan dit plekje leek vóór de dikke pakken sneeuw van deze winter.

Onze stadskat geniet met volle teugen. Klimt bomen, rent ons erf op en neer, vecht met de buurkatten en -honden en heeft al twee muizen gevangen (!).

Het uit Nederland overgekomen bezoek nam vanochtend zelfs een frisse duik in de Oostzee.
Respect, want 11 graden is toch niet echt een temeperatuur om bij te gaan baden, bovendien waait het stevig en moet het water echt ijskoud zijn aangezien er hier 3 weken geleden nog ijs lag...

Tuin

Kijk nou! Levende Natuur in mijn achtertuin!

Dit hert kwam met ons ontbijten van de week. Toen hij (of zij? Ik weet niks van bosbeesten... Wel van weidevogels, maar die heb je hier dan weer niet) besloten had dat we ongevaarlijk waren achter dat glas bleef hij rustig 10 minuten grazen op minder dan 10 meter van het keukenraam.

Yoghurt

Het NRC maakte mij attent op een klein relletje waar een Zweeds zuivelbedrijf in verwikkeld is geraakt.

Al 10 jaar verkopen zij Turkse yoghurt met een foto van een gezellige man met enorme snor op de verpakking. Nu heeft de man ze aangeklaagd en hij eist 5 miljoen euro schadevergoeding. Hij is namelijk helemaal geen Turk, hij is Griek en woont in Griekenland en is vreselijk beledigd.

Het zuivelbedrijf claimt zich van geen kwaad bewust te zijn. Zij kochten de rechten om de foto te gebruiken van een fotobureau.

Ik mag hopen dat meneer de rechtzaak niet wint. Kan me niet indenken welke wetten het zuivelbedrijf overtreden zou hebben door te suggereren dat deze man Turks zou zijn.

Al met al vooral een mooie illustratie hoeveel emoties er komen kijken bij de relatie tussen Griekenland en Turkije. En hoe belangrijk iets als nationaliteit is voor mensen.

Lees meer bijvoorbeeld bij de BBC.

Lam

De week voor Pasen rapporteerden het Svenska Dagbladet en Sveriges Radio over de Zweedse trend om schapen en lammeren steeds meer in de bioindustrie te houden. Het is een moderne traditie om lamsvlees te eten met Pasen. Zweden vinden het daarnaast belangrijk om Zweeds vlees te eten. Zweeds vlees staat voor hen voor diervriendelijkheid en goede kwaliteit.

Om aan die vraag te voldoen worden steeds meer lammeren hun hele leven binnen gehouden. De schapen worden met een Nederlands hormoonpreparaat behandeld zodat ze drachtig worden op precies het juiste moment. Rond kerst worden de lammetjes geboren en vóór Pasen is het alweer tijd voor de slacht. Vanwege het koude Zweedse klimaat betekent dat dus geen dartelende lammetjes in de wei.

Ook in Nederland lijkt het trouwens zo te gaan; Wakker Dier meldt dat het hormoonbehandelen ook in Nederland vrij gebruikelijk is.

Ik kan eigenlijk al mijn hele leven heel weinig met de manier waarop wij in Noord-Europa dieren houden. Het is zo eng fabrieksmatig en zo dieronvriendelijk. En wat eigenlijk sowieso te denken van het gebruik om de lente en het nieuwe leven te vieren door een lammetje dood te maken en op te eten?

Even was ik blij met mijn krant omdat ze dit aankaarten en mensen bewust proberen maken. Het gros van de Zweden zal zich er niet van bewust zijn dat het lam dat ze eten geen buitenlicht gezien heeft. Maar vandaag geeft dezelfde krant toch weer vrolijk "9 recepten voor een heerlijk paaslam". Ach ja, we hebben nog een eind te gaan als mensheid...

Cupcakes

Ik ben in training. En dat zal mijn sociale omgeving weten ook. Gelukkig is het niet het soort training waar je moe en zweterig van wordt. Het is het soort training die een hoop zoetigheid tot resultaat heeft. Daar wordt je hooguit een beetje misselijk van. Zoals ik gister toen ik teveel beslag had gegeten.

Waar bazelt ze over?
Sinds twee weken bak ik cupcakes. Ik heb namelijk belooft 150 cupcakes te bakken bij wijze van bruidstaart.

Voor alle duidelijkheid: een cupcake is geen muffin. Een cupcake is een cakeje in een cup met glazuur erover. Het beslag maak je dan ook anders. Als cake; boter en suiker kloppen, dan de eieren erdoor kloppen en dan de droge ingrediënten erdoor roeren. Terwijl je bij muffins gewoon alles roert en er meestal fruit en/of chocola in zit.

Nigella heeft een goed recept. Ook haar frosting met eiwit en poedersuiker doet het goed. Mooi wit en mooi hard, mits de laag dun genoeg is. Ik vind de smaak alleen nog wat saai dus ik experimenteer nu met smaakjes.


Eerst een poging met frambozenjam, maar hoewel ze er prachtig uitzagen (dankzij het glazuur) was alle jam naar de bodem gezakt en een beetje paars-blauw geworden.


Toen chocoladecupcakes met witte chocoladeganache erop. Ze zijn erg lekker, maar misschien wat onpraktisch doordat het glazuur niet helemaal hard wordt. Ik oefen nog even verder.

Palingen

Camiel Eurlings, Hans van Mierlo, Wouter Bos, Job Cohen. Mijn vriend en ik mailen elkaar vanaf onze werkplek de links naar Nederlandse media en vragen ons vertwijfeld af: wat is er in Nederland allemaal aan de hand?!

Het beloven in elk geval hele spannende verkiezingen te worden in juni. Maar het allerspannendst wordt misschien nog wel de formatie. Welke partijen krijgen een werkbare meerderheid? Peilingen zijn palingen en ik heb geen groot vertrouwen in Maurice de Hond, maar de laatste peilingen geven een zorgwekkend beeld van een hopeloos verdeeld Nederland...

Hockey

foto: Andreas Grandin

Gister was ik bij een ijshockeywedstrijd. Een echte derby; Djurgården IF tegen Södertälje SK.
Het was vooral vanuit sociologisch perspectief een interessante exercitie. Die Zweden nemen dat ijshockey namelijk bloedserieus. Het stadion was bovendien niet zo groot dus ik had het genoegen bijna op schoot te zitten bij de hyperfanatieke mannen van de F-side. Volgens mij was het goed dat ik het grootste deel van de liederen niet kon verstaan, want het leek me niet het sportiefste zootje ongeregeld...

Maar grappig was het wel. Erg Amerikaans ook met popcorn, reclame en entertainment tussen de perioden. Het spelletje zelf is veel sneller dan voetbal, veel vuiler ook en minder technisch. Maar wel leuk om naar te kijken door de hoge snelheid en de vele kansen. Voor de Zweden is deze sport minstens zo belangrijk als voetbal.

Over sport gesproken: Zweden doet het behoorlijk goed op de Olympische Spelen, maar qua hockey vielen ze daar nogal tegen. De mannen waren de gevaarlijke outsider, maar werden er in een vrij vroeg stadium uitgeknikkerd door Slowakije. De vrouwen misten helaas net het brons.

Sneeuw

Dertig centimeter sneeuw in twee dagen. Dat was de voorspelling en volgens mij hebben we dat gehaald. Het begint zo langzamerhand vooral irritant te worden met al die sneeuw. Heel Stockholm zucht en steunt en hoopt dat het gauw lente wordt.

Gistermiddag hebben we een uur lang sneeuw geruimd op onze oprit en op het pad naar de voordeur. Gisteravond was het alweer volledig dichtgesneeuwd. Vanochtend daarom nog eens anderhalf uur sneeuw geschept en geveegd. Het houdt je wel bezig, zo'n sneeuwstorm.

Gelukkig is het weekend, dus de verkeerschaos is beperkt. Ik ben echter benieuwd wat ons morgenochtend te wachten staat...

Ondertussen vind ik het ontzettend jammer dat ik zo ver weg ben nu Nederland in kabinetscrisis is. Ik vind het altijd zo gezellig! Levert altijd leuke TV op ook. Maar Buitenhof komt gelukkig op Uitzending Gemist.

Sven

Alla hjärtans dag, de dag van alle harten, vandaag. Het lijkt een populair feest hier in Zweden. Maar misschien is het eigenlijk wel net zo populair in Nederland maar gewoon niet in die kringen waar ik me gewoonlijk begeef. Ik ben in elk geval geen expert.

In plaats van me bezig te houden met rode en roze hartjes en liefdesverklaringen geniet ik nog even na van de gouden medaille van Sven Kramer. Met een beetje kunst en vliegwerk konden we de wedstrijd ook in Zweden bekijken. De Zweden vinden het niet belangrijk genoeg om uit te zenden op tv. De enige Zweed die meedeed, Johan Röjler, deed ook beroerd gister, dus ik kan me er iets bij voorstellen. De Zweedse publieke omroep, SVT, heeft echter wel een internetkanaal waar ze de wedstrijd op uitzonden. In combinatie met het fantastische commentaar van Erben Wennemars op Radio 1 was het daardoor heel goed te volgen.

Op Valentijnsdag ben ik dus vandaag vooral een beetje verliefd op Sven.

Haiti

Weekend! Wat heerlijk. Na weer een week elke dag overwerken ben ik wel toe aan een dag of twee rust. Ik heb inmiddels de hoop opgegeven dat het binnenkort rustiger wordt op mijn werk. Haiti gaat nog wel een tijdje doorijlen. Er zit dus niets anders op dan stug door te werken en uit te stellen wat uitgesteld kan worden.

Er liggen nog stapels en stapels giften die binnengekomen zijn op de giro en die ingevoerd moeten worden in 'het systeem'. Er wordt nog elke dag veel gebeld en gemaild door mensen die geld willen geven of willen weten of hun gift aan is gekomen. "Haiti" is een beetje massahisterie geworden in Zweden. En dat is natuurlijk heel mooi. Want er komt heel veel geld binnen bij hulporganisaties die daarmee een hoop goeds kunnen doen in een straatarm land.

Interessant is wel waarom juist deze ramp zoveel emoties losmaakt in Zweden. De tsunami in Zuidoost Azië kreeg hier ook heel veel aandacht en geld. Maar toen zei iedereen dat dat kwam omdat Thailand een zeer geliefde vakantiebestemming is voor Zweden. Heel veel mensen waren op die stranden geweest en er zijn ook veel Zweedse slachtoffers gevallen.

Maar er zijn niet veel Zweden die wel eens een bezoek gebracht hebben aan Haiti. De meeste mensen weten niet eens waar het land ligt. De hoeveelheid giften die binnenkomt voor Tahiti geeft dat ook wel aan; mensen hebben echt geen idee.

Waarom dan toch zoveel geld geven? Tja, het was natuurlijk een echte ramp. Met alleen maar slachtoffers, geen daders, zoals bij ingewikkelde oorlogen in Afrika. En enorme media aandacht. Wekenlang deed de Zweedse media uitgebreid verslag. Een week lang domineerden foto's van de ramp de voorpagina's van alle kranten. Dat geeft natuurlijk ook een sneeuwbaleffect. Als iedereen het erover heeft wordt het steeds groter en als iedereen die je kent geld geeft wil jij ook geld geven.

Veel werk dus, maar ook een hele bijzondere periode om mee te maken.

Winter

Ok, een beetje naieve stadsbewoners waren we misschien wel. Naar het Zweedse platteland verhuizen en dan denken dat dat zonder comfortverlies kan...

We wonen er nu alweer twee weken en juist in die twee weken is de winter pas goed losgebarsten in ons deel van Zweden. -15 graden vertelde de thermometer me vanochtend. En dat is dus al een week of twee.

Afgelopen woensdag stond ik ineens onder een lauwe douche. De boiler, die in de kelder staat, kreeg het niet meer warmgestookt. En lauw douchen, dat is meer dan ik kan hebben om half zeven 's ochtends.

De kou is echter niet eens het lastigste. Sneeuw is namelijk nog erger. Heel veel sneeuw is nog veel erger. Deze week hebben we twee keer ons autootje uit een berg sneeuw moeten graven. De eerste keer hadden we natuurlijk niet eens een schep bij ons...

Bovendien houden ook Zweedse treinen niet van (veel) sneeuw, in tegenstelling tot wat je wel eens in de Nederlandse media hoort. Hier vriezen wissels kennelijk ook vast, want veel vertraging gehad deze week.

Je moet er dus wat voor over hebben, voor buiten wonen. Een positieve noot: ons toch al gave uitzicht is echt wonderschoon met al die sneeuw. Helaas is het echter eigenlijk altijd donker als ik thuis ben...

Verhuisd

De verhuizing is alweer achter de rug. We hebben nu een prachtig huisje in een hele grote berg sneeuw met heel veel dozen erin.

Ik moet nog even wennen aan een nieuw ritme. De reistijd is een stuk langer. Daarnaast is het erg druk op mijn werk in verband met Haiti. De giften stromen binnen en dat is natuurlijk fantastisch, maar erg veel werk. Alles moet op de juiste manier geregistreerd worden en er wordt de hele tijd gebeld.

Vanavond heb ik bovendien de eerste Zweedse les van het nieuwe semester.

Ik weet dus al met al nog niet precies wanneer die dozen uitgepakt gaan worden...

Ik hoop trouwens op mooi zonnig weer voor komend weekend. Dan kan ik foto's maken van de nieuwe situatie.

Lotje

Het was alweer voor kerst dat ik hier met vriend kostelijk om heb staan lachen, maar nog geen tijd gehad om het met jullie te delen. Lees mee en geniet.

Gelezen op een doos Indiaas snoep:
"Traditionele Indiër Zoeterd Twaalfuurtje Van Amandel & Pistache. ZULKS VOORTBRENGSEL BEVAT VAN LOTJE GETIKT OF SCHROEFMOER COMPONENT!"

Dat u het weet...

Als je echt geen vertaler in huis hebt die een taal spreekt die ook maar een klein beetje verwant is aan het Nederlands, laat dit soort teksten dan gewoon weg...

Wij moesten in elk geval even bij het (gebrekkige) Engelse opschrift spieken voor we begrepen waar we voor gewaarschuwd werden:
"Traditional Indian Flaky Sweet With Almonds & Pistachios. THIS PRODUCT CONTAINS NUTS OR NUT COMPONENTS!"

Wolven

Ik heb twee heerlijke weken kerstvakantie in Nederland achter de rug. Altijd een genoegen om er weer te zijn en vooral iedereen weer te zien, ook altijd fijn om daarna weer terug te zijn in mijn eigen huis. De eerste twee dagen werken waren behoorlijk wennen. Het leek wel of ik alles was vergeten. Heerlijk hoe je geheugen in twee werkeloze weken onbelangrijke registers als "wachtwoorden" en "toetsencombinaties" onmiddellijk schoonmaakt en archiveert...

Morgen alweer een vrije dag want men vier hier Driekoningen, Trettondedag jul, oftewel dertiende kerstdag. Ik heb geen kerstboom om te ontmantelen, maar kan mooi wat dozen inpakken want De Verhuizing, Deel III nadert met rasse schreden. 15 januari trekken we in ons nieuwe huisje.

In de tussentijd zijn er natuurlijk legio interessante en blogwaardige zaken gebeurd in Zwöden. Saab failliet en Volvo opgekocht door Chinezen, bijvoorbeeld. Maar waar mijn klomp vooral van brak was de wolvenjacht.

De Riksdag had besloten dat het aantal wolven in Zweden uitgedund diende te worden. Voor het eerst in decennia werd de jacht op wolven in Zweden geopend op 2 januari. Het aantal wolven dient rond de 210 te blijven is het idee. Ruim 10% van de 250 Zweedse wolven, 27 stuks, mocht daarom afgeschoten worden. Meer dan 10.000 (!) jagers registreerden zich, binnen een dag werden de 20 afgeschoten. Bovendien werden nog enkele wolven geraakt maar niet direkt gevonden, dus het aantal ligt waarschijnlijk hoger.

Ik ben geen expert, maar 250 wolven in een gigantisch land als Zweden lijkt mij niet veel. Voor zover ik weet is de wolf een bedreigde diersoort, die moet je koesteren, niet bejagen. Ik lees ook niet regelmatig in de krant dat er wolven mensen aanvallen. Een beetje economische schade (opgegeten schapen) moet je als samenleving voor lief nemen. Uit het natuurloze Nederland komende zeg ik bovendien: wees in godsnaam blij dat je nog echte natuur, inclusief grote roofdieren, hebt en bescherm dat.

Bovendien vind ik het middel, een algemene jacht, helemaal niks. Meer dan tienduizend amateurjagers op twintig wolven... Ik krijg daar een naar gevoel van. Met adrenaline gevulde stoere mannen die Het Kwaad gaan bestrijden. Waarom niet een handvol professionele jagers ingeschakeld? Dan heb je het tenminste in de hand en weet je echt hoeveel wolven er geschoten worden.

De afgelopen dagen woedt er een verhit debat in Zweden, voornamelijk tussen stad en platteland. De mensen uit de stad vinden het belachelijk, zielig en/of overdreven om op wolven te jagen. De plattelanders vinden dat die stedelingen niet moeten zeuren, want die hebben geen wolven in hun achtertuin. Ondertussen daagt de Zweedse roofdierenvereniging de Zweedse regering voor het Europees recht. Zij zijn tegen jacht op bedreigde diersoorten en bovendien was het quotum volgens hen veel te hoog en daarmee in strijd met Europese regels. Dus hopelijk volgend jaar niet in de herhaling.