Haiti

Weekend! Wat heerlijk. Na weer een week elke dag overwerken ben ik wel toe aan een dag of twee rust. Ik heb inmiddels de hoop opgegeven dat het binnenkort rustiger wordt op mijn werk. Haiti gaat nog wel een tijdje doorijlen. Er zit dus niets anders op dan stug door te werken en uit te stellen wat uitgesteld kan worden.

Er liggen nog stapels en stapels giften die binnengekomen zijn op de giro en die ingevoerd moeten worden in 'het systeem'. Er wordt nog elke dag veel gebeld en gemaild door mensen die geld willen geven of willen weten of hun gift aan is gekomen. "Haiti" is een beetje massahisterie geworden in Zweden. En dat is natuurlijk heel mooi. Want er komt heel veel geld binnen bij hulporganisaties die daarmee een hoop goeds kunnen doen in een straatarm land.

Interessant is wel waarom juist deze ramp zoveel emoties losmaakt in Zweden. De tsunami in Zuidoost Azië kreeg hier ook heel veel aandacht en geld. Maar toen zei iedereen dat dat kwam omdat Thailand een zeer geliefde vakantiebestemming is voor Zweden. Heel veel mensen waren op die stranden geweest en er zijn ook veel Zweedse slachtoffers gevallen.

Maar er zijn niet veel Zweden die wel eens een bezoek gebracht hebben aan Haiti. De meeste mensen weten niet eens waar het land ligt. De hoeveelheid giften die binnenkomt voor Tahiti geeft dat ook wel aan; mensen hebben echt geen idee.

Waarom dan toch zoveel geld geven? Tja, het was natuurlijk een echte ramp. Met alleen maar slachtoffers, geen daders, zoals bij ingewikkelde oorlogen in Afrika. En enorme media aandacht. Wekenlang deed de Zweedse media uitgebreid verslag. Een week lang domineerden foto's van de ramp de voorpagina's van alle kranten. Dat geeft natuurlijk ook een sneeuwbaleffect. Als iedereen het erover heeft wordt het steeds groter en als iedereen die je kent geld geeft wil jij ook geld geven.

Veel werk dus, maar ook een hele bijzondere periode om mee te maken.