Huwelijk

Foto: Paul Hansen

Nog drie weken en dan is het zo ver: de bruiloft van Victoria, kroonprinses van Zweden. Als ik haar was, was ik mijn eigen trouwerij nu al zó zat. Je kan de krant niet openslaan, de supermarkt inlopen of de radio aanzetten of het gaat weer over die vermaledijde bruiloft. Zo erg kan ik het me niet herinneren van toen Max en Alex trouwden...

Kennelijk was dit helemaal het sprookje waar het Zweedse volk op zat te wachten. En het is ook wel een beetje een mooi verhaal. Na 8 jaar mag prinses Victoria eindelijk trouwen met haar Daniel, de simpele volkse jongen uit Ockelbo (lees: Lutjebroek). Bijna tien jaar geleden nam zij gymles in zijn sportschool en werd hij haar persoonlijke trainer. De rest is geschiedenis. Haar vader vond hem eerst wat te min, maar is inmiddels gezwicht, net als het Zweedse parlement, dus de bruiloft kan eindelijk gevierd worden.

Helaas maakte het paar gisteren bekend vast te houden aan hun wens dat de bruid naar het altaar gebracht zal worden door haar vader. Toen enkele maanden geleden bekend werd dat ze dit wilden, brak er een uitgebreide discussie los. De aartsbisschop mengde zich er zelfs in.

Het is namelijk niet alleen een erg Angelsaksische traditie, het zou ook indruisen tegen het principe van gelijkwaardigheid van man en vrouw. Volgens Zweeds gebruik lopen bruid en bruidegom samen naar het altaar om te benadrukken dat het hier gaat om twee zelfstandige mensen die dit uit vrije wil doen. In het übergeemancipeerde Zweden is het nogal merkwaardig de vrouw te reduceren tot een soort handelswaar dat van de ene man overgegeven wordt aan de ander. Wat voor signaal zendt het koningshuis daarmee uit?

Victoria hield doch voet bij stuk. Volgens mij is het een vrouw met een behoorlijk sterke wil. Ze had duidelijk bedacht dat het zo moest gaan. En niet anders. Ook wel weer heel geemancipeerd eigenlijk...