Palme

Olof Palme, WikiCommons

Morgen is het precies 25 jaar geleden dat de Zweedse sociaal-demokratische staatsman Olof Palme in Stockholm vermoord werd. Drie agenten werken na al die jaren nog steeds aan het moordonderzoek, er komen nog dagelijks tips binnen en zo'n 130 mensen hebben de moord inmiddels bekend, maar de politie is helaas nog geen stap dichter bij een oplossing van de zaak. Wat het natuurlijk extra lastig maakt is dat steeds meer verdachten en getuigen overlijden.

Vele theorieën hebben de ronde gedaan. De PKK zou erachter gezeten hebben, extreem-rechts, het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, een drugsverslaafde Zweed werd lange tijd als hoofdverdachte gezien, er was zelfs een "Dutch-connection"; Nederlandse journalisten koppelden een aantal moorden in Nederland en Duitsland aan de Palmemoord, maar uiteindelijk liepen alle sporen dood.

Waarom houdt deze moord de wereld en vooral de Zweden nog steeds zo bezig?
De moord op Palme was een nationaal trauma voor de Zweden. Het was de eerste politieke moord in de moderne geschiedenis van het land. Daarbij was Palme een controversieel politicus; gehaat door tegenstanders maar bovenal ook zeer geliefd door een groot deel van het volk.

Palmes grote passie lag bij de buitenlandse politiek. Onvermoeibaar mengde hij zich in de Koude Oorlog en streed hij voor een beter leven voor mensen in de Derde Wereld. Hij protesteerde tegen de Vietnam-oorlog, tegen apartheid en ijverde voor ontwapening. De stempel die hij op de binnenlandse politiek wist te drukken was echter groter.

Uiteraard onder invloed van de tijdgeest, veranderde Zweden onder Palmes leiding van het klein-burgerlijke land dat het in de jaren '50 was, in de socialistische heilstaat waar Zweden internationaal beroemd mee werd. De fundamenten voor de "derde weg" van Zweden werden onder Palme gelegd. De politiek die door veel Zweden nog steeds als oer-Zweeds gezien wordt is Palmes politiek. Een groot politicus, wiens spectaculaire dood garandeerde dat hij voorlopig niet vergeten wordt.

Langlaufen

Eind februari maar het is nog steeds heel erg winter in Zweden. Op mijn werk verdwijnen steeds meer collega's naar Zuidoost-Azië en andere warmere oorden, maar ik houd dapper vol.

Afgelopen weekend heb ik zelfs mijn best gedaan extra te genieten van de Zweedse winter door me er midden in te storten. Ik was langlaufen bij Harsa, in Hälsingland, zo'n 300 km ten noorden van Stockholm.

Het was mijn eerste keer dus ik was bijzonder trots en tevreden dat ik de eerste dag 7,5 en de tweede dag 10 km heb afgelegd. Ik was van te voren nogal nerveus; het ziet er inspannend en moeilijk uit op TV. Maar het viel enorm mee. Qua inspanning houdt het het midden tussen hardlopen en wandelen. De sneeuw was los en niet te ijzig. Mijn techniek kan vast nog enorm verbeterd, maar ik kwam zonder grote moeilijkheden behoorlijk vooruit.

Bovenal was het een ontzettend leuke manier om het Zweedse winterlandschap te ervaren. Je hebt het niet koud en kan toch buiten zijn in de zon. Ik had zelfs een beetje kleur in mijn gezicht na afloop! En heel veel spierpijn...

Robyn

Zwedens meest populaire artiest van dit moment? Robyn!
Als een soort Zweedse Madonna gaat ze al een tijdje mee, heeft ze zichzelf keer op keer opnieuw uitgevonden en gaat ze met haar tijd mee. Het afgelopen jaar bracht ze maar liefst drie albums uit en scoorde vele hits. Ze heeft afgelopen week juist een hele rits aan Zweedse muziekprijzen gewonnen in zowat alle categoriën. Zowel 's lands grootste jaarlijkse muziekprijzen, de Grammis, als muziekprijzen van de Zweedse radio P3 wist ze afgelopen week in de wacht te slepen.

In Nederland kennen we haar nog van een paar hitjes eind jaren '90, bijvoorbeeld Show me love uit 1998. Gelukkig kan ik wel stellen dat het een stuk beter is geworden sindsdien...

Robyn is tegenwoordig lekkere elektronische popmuziek en bovendien een onwijs stoere onafhankelijke vrouw die de tijdgeest goed aanvoelt en bovendien precies weet wat ze wil. Ik snap niet dat ze niet populairder is in Nederland! De Belgen kunnen haar schijnbaar wel waarderen.