Hockey

foto: Andreas Grandin

Gister was ik bij een ijshockeywedstrijd. Een echte derby; Djurgården IF tegen Södertälje SK.
Het was vooral vanuit sociologisch perspectief een interessante exercitie. Die Zweden nemen dat ijshockey namelijk bloedserieus. Het stadion was bovendien niet zo groot dus ik had het genoegen bijna op schoot te zitten bij de hyperfanatieke mannen van de F-side. Volgens mij was het goed dat ik het grootste deel van de liederen niet kon verstaan, want het leek me niet het sportiefste zootje ongeregeld...

Maar grappig was het wel. Erg Amerikaans ook met popcorn, reclame en entertainment tussen de perioden. Het spelletje zelf is veel sneller dan voetbal, veel vuiler ook en minder technisch. Maar wel leuk om naar te kijken door de hoge snelheid en de vele kansen. Voor de Zweden is deze sport minstens zo belangrijk als voetbal.

Over sport gesproken: Zweden doet het behoorlijk goed op de Olympische Spelen, maar qua hockey vielen ze daar nogal tegen. De mannen waren de gevaarlijke outsider, maar werden er in een vrij vroeg stadium uitgeknikkerd door Slowakije. De vrouwen misten helaas net het brons.

Sneeuw

Dertig centimeter sneeuw in twee dagen. Dat was de voorspelling en volgens mij hebben we dat gehaald. Het begint zo langzamerhand vooral irritant te worden met al die sneeuw. Heel Stockholm zucht en steunt en hoopt dat het gauw lente wordt.

Gistermiddag hebben we een uur lang sneeuw geruimd op onze oprit en op het pad naar de voordeur. Gisteravond was het alweer volledig dichtgesneeuwd. Vanochtend daarom nog eens anderhalf uur sneeuw geschept en geveegd. Het houdt je wel bezig, zo'n sneeuwstorm.

Gelukkig is het weekend, dus de verkeerschaos is beperkt. Ik ben echter benieuwd wat ons morgenochtend te wachten staat...

Ondertussen vind ik het ontzettend jammer dat ik zo ver weg ben nu Nederland in kabinetscrisis is. Ik vind het altijd zo gezellig! Levert altijd leuke TV op ook. Maar Buitenhof komt gelukkig op Uitzending Gemist.

Sven

Alla hjärtans dag, de dag van alle harten, vandaag. Het lijkt een populair feest hier in Zweden. Maar misschien is het eigenlijk wel net zo populair in Nederland maar gewoon niet in die kringen waar ik me gewoonlijk begeef. Ik ben in elk geval geen expert.

In plaats van me bezig te houden met rode en roze hartjes en liefdesverklaringen geniet ik nog even na van de gouden medaille van Sven Kramer. Met een beetje kunst en vliegwerk konden we de wedstrijd ook in Zweden bekijken. De Zweden vinden het niet belangrijk genoeg om uit te zenden op tv. De enige Zweed die meedeed, Johan Röjler, deed ook beroerd gister, dus ik kan me er iets bij voorstellen. De Zweedse publieke omroep, SVT, heeft echter wel een internetkanaal waar ze de wedstrijd op uitzonden. In combinatie met het fantastische commentaar van Erben Wennemars op Radio 1 was het daardoor heel goed te volgen.

Op Valentijnsdag ben ik dus vandaag vooral een beetje verliefd op Sven.

Haiti

Weekend! Wat heerlijk. Na weer een week elke dag overwerken ben ik wel toe aan een dag of twee rust. Ik heb inmiddels de hoop opgegeven dat het binnenkort rustiger wordt op mijn werk. Haiti gaat nog wel een tijdje doorijlen. Er zit dus niets anders op dan stug door te werken en uit te stellen wat uitgesteld kan worden.

Er liggen nog stapels en stapels giften die binnengekomen zijn op de giro en die ingevoerd moeten worden in 'het systeem'. Er wordt nog elke dag veel gebeld en gemaild door mensen die geld willen geven of willen weten of hun gift aan is gekomen. "Haiti" is een beetje massahisterie geworden in Zweden. En dat is natuurlijk heel mooi. Want er komt heel veel geld binnen bij hulporganisaties die daarmee een hoop goeds kunnen doen in een straatarm land.

Interessant is wel waarom juist deze ramp zoveel emoties losmaakt in Zweden. De tsunami in Zuidoost Azië kreeg hier ook heel veel aandacht en geld. Maar toen zei iedereen dat dat kwam omdat Thailand een zeer geliefde vakantiebestemming is voor Zweden. Heel veel mensen waren op die stranden geweest en er zijn ook veel Zweedse slachtoffers gevallen.

Maar er zijn niet veel Zweden die wel eens een bezoek gebracht hebben aan Haiti. De meeste mensen weten niet eens waar het land ligt. De hoeveelheid giften die binnenkomt voor Tahiti geeft dat ook wel aan; mensen hebben echt geen idee.

Waarom dan toch zoveel geld geven? Tja, het was natuurlijk een echte ramp. Met alleen maar slachtoffers, geen daders, zoals bij ingewikkelde oorlogen in Afrika. En enorme media aandacht. Wekenlang deed de Zweedse media uitgebreid verslag. Een week lang domineerden foto's van de ramp de voorpagina's van alle kranten. Dat geeft natuurlijk ook een sneeuwbaleffect. Als iedereen het erover heeft wordt het steeds groter en als iedereen die je kent geld geeft wil jij ook geld geven.

Veel werk dus, maar ook een hele bijzondere periode om mee te maken.