Thuis

We zijn weer in Nederland. Ik sluit dit blog hiermee voorlopig af. Ben even klaar met het ontdekken van Zweden. Ik laat het wel online staan, omdat ik denk dat het interessant kan zijn voor Nederlanders die van plan zijn naar Zweden te emigreren.

Gelukkig liggen er nieuwe avonturen in het verschiet! Als je op de hoogte wilt blijven van mijn belevenissen in West-Afrika de komende maanden raad ik je aan mijn nieuwe weblog in de gaten te houden: Trois mois en Afrique.

Afscheid

Nog twee nachtjes in ons huis, nog drie nachtjes in Zweden, en dan zijn we weer in Nederland.

Ik wil nu ook wel graag weg. Het hele proces van afscheid nemen was nogal lang, dus ik heb er een beetje genoeg van. We wisten al ongeveer een half jaar dat we terug zouden, dus ik heb afscheid nemen erg bewust kunnen beleven.

Wat ik het meest ga missen?
Behalve mijn collega's en nieuwe vrienden ga ik ook het land Zweden missen. De natuur die nooit ver weg is. Het uitzicht over de zee vanuit onze woonkamer. De gezellige, bijna naïeve kneuterigheid van de maatschappij. Dat iedereen erbij hoort. Zolang je de taal spreekt en meedoet met de Midzomer- en Kerstviering ben je één van hen. De sterke tradities en de hoogtijdagen ga ik ook missen; voor elke feestdag bestaat wel een voorgeschreven manier om het te vieren en een bijbehorend baksel.

Maar uiteindelijk wogen alle voordelen toch niet zwaar genoeg. Echt emigreren, voorgoed, was nooit de bedoeling. En het is ook nogal wat. Ik merk dat ik na drie jaar Zweden me al behoorlijk toerist voel in Nederland. Hoe langer je weg bent, hoe moeilijker het wordt om terug te keren. Ver van je vrienden en familie zitten is gewoon lastig. Maar wat uiteindelijk de doorslag gaf is toch dat het gewoon heel moeilijk is om echt te integreren. Wij hebben op de Zweedse arbeidsmarkt gewoon niet dezelfde kansen, connecties en uitgangspositie als de Zweden. Natuurlijk zouden we hier best carrières op kunnen bouwen, maar het is gewoon veel lastiger dan in Nederland.

Drie jaar in het buitenland wonen is een gaaf avontuur, emigreren is toch andere koek.

Laatsten

De zomer loopt alweer op zijn eind in Zweden en het afscheid van mijn nieuwe thuisland nadert met rasse schreden. Over een maand verlaten we Zweden, na een driejarig avontuur.

Ik ben daardoor al een tijd bezig met laatste keren. Laatste keer naar mijn werk, laatste bezoek aan de skärgård, en heel veel laatsten die ik niet eens bewust meemaak omdat ik niet besef dat het de laatste keer is.

De zomer staat in het teken van afscheid nemen en dingen doen die we altijd nog een keer wilden doen. We zijn een week wezen zeilen rond Stockholm op een gehuurde zeilboot. Deze week bezoeken we Dalarna. Die typisch Zweedse provincie bezocht ik nog nooit in de zomer.

Remigreren is een bewuste keus, maar toch ga ik Zweden enorm missen.

Skärgård

De zomer is aangebroken in Midden-Zweden. Het is al weken heerlijk zonnig weer en dit weekend waren de temperaturen voor het eerst ook ruim boven de 20 graden. Eindelijk begrijp ik weer waarom we zo ver van de stad zijn gaan wonen. Zodra ik vrij heb en buiten zit op het terras voor ons huis met uitzicht over de zee en de eilanden voelt het of ik vakantie heb.

We zijn er de laatste tijd veel op uit getrokken, de archipel (skärgård) in met Nederlandse en Zweedse vrienden, en ik kan niet genoeg benadrukken hoe gaaf de Zweedse oostkust is. Voor de kust van Stockholm, in de Oostzee, liggen honderden, duizenden kleinere en grotere eilandjes. Het is er zo vredig, zo mooi met al die rotsen en het water, het ruikt er heerlijk naar droge dennenbossen en soms een beetje naar zee. Verder naar het noorden en zuiden is het zo mogelijk nog beter, want dezelfde eilandjes, maar nog minder mensen. Ideaal voor zeilen en kajakken of gewoon voor over de rotsen klauteren en picknicken.

Zo'n luxe om dat vlak voor je deur te hebben.

Primeur

Drie keer raden welke primeur ik vandaag gegeten heb!
Asperges?
Nee!
Aardbeien?
Nee!
Aardappels?
Nee!

Jonge dennennaalden (granskott). De dennenbomen zijn hier aan het uitlopen. Aan het uiteinden van de takken ontspruiten nu de jonge frisgroene nieuwe dennennaalden in mooie kleine bosjes. Ik had nooit bedacht dat je dat kan eten, maar Zweden zijn experts in bosdingen die je kan eten en een Zweedse collega had zijn tuin leeggeplukt en meegenomen, dus toen moest ik proeven. Dat viel niks tegen. Zurig, bijna citrusachtig en bossig. Goed in salades kan ik me indenken. Maar volgens mij snacken Zweden het vooral tijdens boswandelingen.

Bärlauch

Het paasweekend was heerlijk. Mooie bruiloft inclusief gelukkig bruidspaar. Mijn melkwitte Zweedse winterhuid roodverbrand omdat ik er natuurlijk niet aan gedacht had zonnebrandcreme in te pakken. Nog drie dagen spierpijn in mijn kuiten gehad van het rondslenteren in en rond de Habsburgse paleizen.

De ontdekking van het weekend was echter bärlauch. Dit blijkt dé Oostenrijkse paasdelicatesse bij uitstek te zijn. En nog vegetarisch ook; best bijzonder in het land van de gigantische schnitzels. En laat ik niet vergeten te melden dat ik het superlekker vond!

Het duurde even voor ik ter plekke op mijn mobieltje tevoorschijn gegoogeld had wat het was, maar het blijkt daslook te zijn. Een kruid dat tussen april en mei in het bos groeit, sterk naar knoflook ruikt en subtiel naar knoflook smaakt. De Oostenrijksers maken er vaak soep van maar ik heb ook risotto met bärlauch en pasta met bärlauchpesto gezien.

In het park van slot Laxenburg kwamen we het vervolgens in overvloed tegen.

Pasen

Aangezien Goede Vrijdag een feestdag is, heb ik vandaag al de halve dag vrij gekregen (niet vragen, zo werkt dat gewoon in Zweden). Ik kan dus fijn vroeg naar huis om spullen te pakken, want we gaan een weekend naar Wenen om een bruiloft bij te wonen (het is ongelofelijk hoeveel mensen van mijn generatie tegenwoordig trouwen, maar dat is een ander onderwerp dat misschien wel eens een eigen blog waard is).

Dus geen Zweeds Pasen voor mij. Geen paasheksen, geen gekleurde paasveren in struiken en bomen en vooral ook geen overdaad aan snoep. Want snoep (godis) is het voornaamste kenmerk van Zweeds Pasen. Kinderen (maar ook volwassenen) krijgen een groot ei gevuld met snoep voor Pasen. Volgens de lokale tandartsenbond eten de negen miljoen inwoners van Zweden rond Pasen gezamenlijk zo'n 6000 ton snoep (!!!).

Zweden eten sowieso ongelofelijke hoeveelheden snoep. Elke zaterdag is het bijvoorbeeld heel gebruikelijk dat kinderen snoep krijgen. Wederom volgens de Zweedse tandartsen eet het Zweedse volk elk jaar zo'n 153 miljoen kilo snoep. Dat is gemiddeld 17 kilo per persoon. Behoorlijk ongelofelijk. Ik denk dat ik misschien net aan 1 kilo kom. En dan moet ik zeggen dat de hoeveelheid snoep die ik eet exponentieel toegenomen is sinds ik in Zweden woon. Gewoon omdat het veel beschikbaarder is (in de supermarkt) en iedereen het steeds eet (bijvoorbeeld op kantoor).

Glad Påsk!