Gelyncht

Vandaag was ik in Steninge Slott. We namen de bejaarde buurvrouw die met Pasen op onze kat gepast had en ons Nederlandse bezoek mee naar dit schattige kasteeltje even buiten Stockholm. Het stikt van dit soort buitenplaatsen in de omgeving van Stockholm en deze was echt heel mooi. Begin achttiende eeuws, klein, nog volledig ingericht.


Het kasteeltje hoorde ooit toe aan Axel von Fersen (1755-1810), een Zweedse graaf en maarschalk. Zijn verhaal kende ik nog niet, maar hij werd uiteindelijk gelychnt door een woedende menigte en sinds mijn afstudeerscriptie over Johan de Witt interesseert dat soort verhalen mij extra. Zijn levensverhaal is tragisch en het verbaast me dat het nog niet verfilmd is.

Axel von Fersen was onder andere de minnaar van de franse koningin Marie Antoinette. Hij heeft nog geprobeerd haar te redden tijdens de Franse Revolutie door haar naar Zweden te smokkelen. Dat mislukte echter, onder andere doordat Marie weigerde met minder dan 16 man personeel te reizen. Ze eindigde enige tijd later onder de guillotine...

Axel von Fersen zelf eindigde minstens zo tragisch. Toen de populaire Zweedse kroonprins in 1810 van zijn paard viel en overleed ontstond al gauw het gerucht dat Von Fersen hem vergiftigd had. Von Fersen was een tegenstander van de toenmalige koning en had dus een motief om zich van de kroonprins te ontdoen. Tijdens de processie tijdens begrafenis van de kroonprins werd Von Fersen door de woedende menigte bekogeld met stenen, meegesleurd en doodgeslagen. Later bleek de koning de militairen die de processie begeleiden orders te hebben gegeven om Von Fersen niet te beschermen. Ze hadden zelfs geen kogels in hun geweren. De geruchten over de vergiftiging bleken uiteindelijk op niets gebaseerd. Maar de koning was wel mooi van een tegenstander af.

Als dat geen Hollywoodfilm in the making is... Geschiedenis kan zo wreed en zo fascinerend zijn...