Het dalapaard mag dan bekender zijn in het buitenland als Zweeds symbool, de eland is het echte nationale dier van Zweden. De koning van het bos wordt hij ook wel vol eerbied genoemd. Verder geliefd bij jagers en gevreesd door automobilisten.
De eland is in essentie een soort groot onhandig paard met gewei. In Fulufjället hadden wij de eer kennis te maken met Helga en Hillbert en hun gezin, de tamme elanden van elandenboer Lars. 's Zomers leidt hij naar het schijnt busladingen vol Duitsers en Japanners langs de dieren, maar zo midden in de winter hadden wij het 65.000 m² grote park voor ons alleen.
Lars vertelde honderduit over zijn beesten en had snacks meegenomen om ze te lokken. Snacks voor een eland is hele grote berkentakken waar ze de jonge puntjes vanaf knabbelen. Ze naderden ons tot op een meter om zich tegoed te doen aan de droge takken.
Hillbert, de grote trots van Lars, is de grootste eland in gevangenschap. Zijn gewei heeft dit jaar maar liefst 23 punten. Elk jaar in de winter valt het gewei van afgelopen seizoen van Hillberts hoofd en in één zomer groeit hij een compleet nieuwe set. Elk jaar weer groter dan het vorige.
Elanden zijn schijnbaar kippig als een mol bij daglicht maar kunnen behoorlijk horen. Verder snap ik ook waarom wij deze grote beesten nog maar zo weinig gezien hebben; als ze stilzitten of staan in het bos zijn ze bijna niet te zien, zo goed gecamoufleerd zijn ze.
1 opmerking:
Geweldige beesten. Tot een bezoek aan het natuurmuseum in Malmö was ik vergeten hoe groot ze zijn; echt een flink paard. Heeft Hilbert een fanpage? :)
Een reactie posten