Nu ik toch op de culturele toer ben, kan er nog wel een bij. Ik was vorige week namelijk bij een prachtige tentoonstelling in het Boijmans Van Beuningen: Vooral geen principes! met werk van Charley Toorop. Gaat dat zien mensen! (nog tot 18 januari)Ik pretendeer absoluut geen verstand te hebben van Kunst en uitleggen waarom ik het zo mooi vind, wordt dan ook lastig, maar ik doe een poging. Ik hou heel erg van haar krachtige stijl. Haar portretten laten je niet los, maar ook als ze een appelboom schildert is het sterk, straalt het wat uit. Haar werk is vaak donker en triest, als ze bijvoorbeeld prostituees in Parijs schildert of arme boeren. Maar het is nooit zonder hoop. Het blijven mooie, sterke mensen.
Mooi om te zien in de tentoonstelling (die chronologisch is ingedeeld), is hoe de zelfportretten veranderen door de tijd. Ze worden steeds gedetailleerder. Alsof ze zichzelf steeds beter gaat zien, steeds beter gaat kennen. Op het laatst zie je elk rimpeltje (wat me trouwens een confronterende bezigheid lijkt; je eigen rimpels in detail in kaart brengen. Dan wordt je sterfelijkheid wel erg tastbaar).
Mijn persoonlijke favoriet is de Vijf Zeeuwse Boeren uit 1930. Zal wel zijn omdat het zo socialistisch is. Ik heb nu eenmaal een enorm zwak voor het socialisme van begin 20ste eeuw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten