Toerist

Dus je bent op vakantie in Noord-Zweden en je hebt je al drie dagen uitgesloofd; gelanglaufd (dat blijk ik echt niet te kunnen dus dat werd lopen met mijn skies onder de arm), gehondensleed (gaaf! Ook veel gevallen, maar wat was het gaaf!), geskied (jezus, wat zijn skies onhandig en wat zijn die pistes stijl en eng). Je hebt dus spierpijn en je bent eigenlijk best wel moe. Maar de hele dag in je hostel zitten is geen aantrekkelijk vooruitzicht. Dus je verzint een minder inspannende activiteit; een bezoekje aan de ijzerertsmijn van Kiruna. Want dat is hoe die Zweden hun geld verdienen in het noorden als ze geen rendieren houden. Dus nog behoorlijk cultureel-historisch verantwoord ook.

De bus waarmee je met de andere buitenlanders naar de groeve wordt gereden was de eerste hint, de totaal onnodige gele helmen de tweede: je bevindt je in een toeristenattractie! En dat was niet zo erg geweest als die andere toeristen zich niet zo vreselijk irritant gedroegen. Letterlijk overal moeten foto's van gemaakt worden. De inktzwarte mijngang waar de bus doorheen rijdt, alle tableaus met informatie in het museum, de hele 15 minuten durende informatiefilm wordt opgenomen met de mobiele telefoon. En ze moeten ook de hele tijd met iets op de foto; met de mijngereedschappen, met de paspop die een mijnwerker voorstelt. Wat doen die mensen met al die vreselijk oninteressante foto's als ze thuiskomen?! Zijn er familieleden of collega's die ze daadwerkelijk alle 1000 bekijken met de vakantieganger? Worden ze uitgeprint en ingeplakt in honderden fotoalbums? Of verdwijnen ze op een harde schijf om nooit meer tevoorschijn te komen...