Campagne

Er is altijd een drempel waar je jezelf even overheen moet dwingen, maar het leek me een goede manier om mijn goodwill aan de Zweedse Groenen te laten zien en wat Stockholmse Groenen te leren kennen. Dus ik stond afgelopen donderdag goodiebags uit te delen voor Miljöpartiet de Gröna (al die Engelse marketingtermen maken dat hele campagne voeren er ook niet beter op...)

Wacht even, was dat niet die partij waarvan ik vond dat ze maffe standpunten hebben? Ja, dat klopt, maar mijn theorie was in deze: hoe meer stemmen voor de Europese Groene Partij, hoe beter. En ik ken na een half jaar nog steeds erg weinig Zweden en dit was een mooie gelegenheid wat min of meer gelijkgestemden te ontmoeten.

Goodiebags dus. De sneue inhoud: twee folders en een ieniemieniestukje chocola. Maar vooruit maar, ik was daar om uit te delen. En dat was nog verrassend leuk. Leuke, jonge vrijwilligers waren op komen draven om met mij de tasjes uit te delen. Het publiek wilde bovendien daadwerkelijk met ons van gedachte wisselen. Een heuse, serieuze politieke discussie op straat is me tijdens het campagne voeren in Nederland wel eens overkomen, maar niet vaak. Hier meerdere keren in twee uur. Ik heb geargumenteerd voor het belang van het klimaat en voor het belang van stemmen dat het een lieve lust was, enigszins gehinderd door mijn gebrekkige Zweeds en het feit dat ik niet eens wist wie de lijsttrekker was...

En passant heb ik nog mijn best gedaan een Nederlandse toeriste te overtuigen niet op de Partij van de Dieren te stemmen, maar de argumenten van Judith die mij zo overtuigend in de oren klonken bij Pauw en Witteman kregen haar niet direct om...