Wat werkt politiek toch interessant. Eén artikel in een Zweedse krant en enkele dagen later is een heuse internationale politieke rel ontstaan tussen Zweden en Israël... NRC Handelsblad schrijft er vandaag ook over.
Het Zweedse Aftonbladet schreef over de aanklacht van een aantal Palestijnse families dat hun gevangen zittende zoons door de Israëliërs gedood zouden zijn voor hun organen. Dit in verband met een recent in Amerika opgerold crimineel netwerk geleid door een joodse zakenman die organen uit Israël haalde en die verkocht in de VS. Volgens Aftonbladet neemt Israël het niet zo nauw met de herkomst van donororganen, de journalist geeft daar een aantal voorbeelden van waaronder dat van het gebruik van organen van Palestijnse gevangenen.
De Israëlische diplomatie draaide vervolgens overuren. De Zweedse ambassadeur werd op het matje geroepen, excuses geeist. De minister van buitenlandse zaken Lieberman eiste van zijn Zweedse collega Carl Bildt dat hij afstand zou nemen van deze antisemitische publicatie. Bildt weigerde dit. Hij is nogal een onderkoeld, bijna Hollands nuchter persoon, dus ik had niet anders verwacht, maar de Israëlische politici zijn woedend. Lieberman stootte vervolgens onder de gordel door te stellen dat dit hem nogal herinnerde aan de Zweedse neutraliteit tijdens de Tweede Wereldoorlog: toen deed de Zweedse regering ook niets... Vandaag mengde ook Fredrik Reinfeldt, de Zweedse minister-president, zich in het debat door te stellen dat niemand de Zweedse regering kan vragen tegen haar eigen grondwet te handelen. U weet, vrijheid van meningsuiting enzo.
Ik vind het nogal een gewaagd stuk van Aftonbladet. Er worden nogal wat verbanden gelegd en zaken gesuggereerd die ze volgens mij nooit waar kunnen maken. Maar antisemitisch is het niet. Wel kritisch tegen Israël, maar dat staat toch niet gelijk aan antisemitisme. Wat mij opvalt is dat die Israëliërs al net zo doen als al die Islamitische leiders; ze vragen om staatscensuur. Denk aan de ophef rond Wilders' Fitna en de Mohammed cartoons in Denemarken. Dan heb je toch niet helemaal begrepen wat een parlementaire democratie eigenlijk inhoudt... En wat wint Israël eigenlijk bij zo'n in de media uitgevochten rel? Laat toch lekker gaan, dan leest niemand zo'n artikel in de cultuurbijlage van Aftonbladet...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Van wat ik in Zweedse kiosken heb gezien is vergeleken bij het Aftonbladet de Telegraaf toch een hele brave, rustig opgemaakte krant? :)
Het laat in elk geval zien dat Israël weliswaar een democratisch georganiseerd land is, maar de politici daar het niet zo nauw nemen met wat daar allemaal bij hoort. Ze hebben daar ook aardig wat met corruptieschandalen te maken gehad. Het blijft een bizar land.
:-) inderdaad Aftonbladet is niet wat je noemt een kwaliteitskrant. Maar toch links, dus daar wijken ze af van de Telegraaf.
Meteen antisemitisme roepen als er wat wordt gezegd wat je niet bevalt, is wel wat kinderachtig. Maar ging de positie in Zweden in de Tweede Wereldoorlog niet ietsje verder dan neutraal? Ik heb begrepen dat het één van de landen is waar eugenetica het meest is toegepast. Niet meer echt neutraal...
Zowieso is het spelen van de holocaust kaart een hele flauwe. Vooral omdat het helemaal niets met de huidige situatie te maken heeft.
Duidelijk geval van Godwin's law.
Een reactie posten