Gisteren en eergisteren had ik een Zweeds examen om mijn SFI cursus mee af te sluiten. Ik moest lezen, luisteren, schrijven en gister spreken. De uitslag komt volgende week, maar ik heb er vertrouwen in. Na drieënhalve maand intensieve les gaat het eigenlijk behoorlijk goed met mijn Zweeds! Ik kan kranten lezen (Metro gaat uiteraard makkelijker dan Dagens Nyheter, de Zweedse Volkskrant), ik kan huis-, tuin- en keukengesprekjes voeren, ik kan mijn volleybaltrainer begrijpen als hij een oefening uitlegt, ik kan simpele briefjes schrijven, ik kan automatische telefoonbeantwoorders van bedrijven en overheidsinstellingen verstaan. TV kijken en radio luisteren gaat steeds beter, maar blijft lastig.
Hoe nu verder? Er zijn twee routes. Na de absolute beginnerscursus SFI kun je verder bij het gemeentelijke volwassenenonderwijs (Komvux) met SAS, Svenska som Andra Språk, oftewel "Zweeds als Tweede Taal". Je hebt SAS-Grund, SAS-A en SAS-B. Na SAS-B spreek je Zweeds op hetzelfde niveau als iemand met afgerond voortgezet onderwijs en met dat bewijs in de hand kun je eventueel gaan studeren aan een universiteit of hogeschool.
Daarnaast is er de universiteitscursus Svenska som Främmande Språk, "Zweeds als Vreemde Taal" (waarom al die cursussen allemaal weer net even andere namen hebben die hetzelfde betekenen is mij niet duidelijk). Die lijkt van hoger niveau maar leidt tot hetzelfde examen als SAS. Je moet er wel een toelatingsexamen voor doen en er zijn veel meer mensen die mee willen doen dan er plekken zijn.
Het mooie van beide routes: ze zijn, net als SFI, gratis. Dat vind ik toch wel echt goed geregeld van die Zweden. Ik voer voorlopig een tweesporenbeleid; ik schrijf me voor beide in. Hoe dan ook heb ik tot eind april even geen les. Geeft mooi tijd om werk te maken van werk zoeken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Vreemde talen blijven altijd vreemd, mijn Engels is meer dan vloeiend (ik word er altijd van beschuldigd afkomstig te zijn uit Sussex danwel Kent) maar met dialecten (Schots!) ben ik reddeloos verloren, en als niemand oplet zet ik heel graag de ondertiteling aan als ik TV kijk...
Mijn Engels is goed (niet vloeiend, maar ik red me in alle situaties), en ik vraag me tegenwoordig regelmatig af hoe dat zo gekomen is. Ik kan me helemaal niet herinneren dat het zo'n actief en bewust proces was als het nu met het Zweeds is... Het zal toch wel zijn dat hoe jonger je een taal leert, hoe beter het is. Cartoon Network ben ik wat dat betreft veel dank verschuldigd...
Wat scheelt is dat in Nederland het Engels zo`n vanzelfsprekende positie heeft - je hoort het om te beginnen urenlang in (ondertitelde) TV-programma's, op de radio etc. Ik denk dat een dergelijke mate van blootstelling aan een taal al heel veel doet.
Een reactie posten